Een jongedame genaamd Nora, dacht dat het leven makkelijk was. Ze dacht dat ze alles aankon, en dat je gewoon moet strijden voor geluk.
Maar haar geluk verdween al snel toen haar eigen bloedverwanten haar verraadden. Meteen viel ze in een diepe, zw...
"Stap snel uit daaaan!" Gilt Nesrine terwijl ze me naar voren duwt. Half dood stap ik uit de auto en rek ik mezelf uit. Heel de rit zat ik op de grond in de auto -met Nasr's poten op mij-.
"Waarom gaan we eigenlijk met z'n allen boodschappen doen?'' Vraagt Khadija die ook uitgestapt is. ''Jullie kozen er zelf o-'' ''HOUD JE BEK!'' Gillen Khadija en Nesrine tegelijk. Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk dan weg.
Hoke?
''Uhm Mo?'' Vraag ik als ze eindelijk allemaal uitgestapt zijn. ''Wat." Ik wijs naar de karretjes en zuchtend graait hij uit zijn broekzak een muntje. Ik kijk hem glimlachend aan en ren er als een klein kind naar toe.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ineens hoor ik gehijg achter me en verbaasd draai ik me om.
"Wat? Ik wil ook in winkelkarretje?" Zegt Dina die de munt afpakt. "Zeg, was jij niet boos op mij?" Ze kijkt me droog aan en geeft zichzelf een facepalm. "Jammer voor je, ik was het helemaal vergeten." Nu ben ik degene die mezelf een facepalm geeft.
"Als ik nu op je snap mag, dan vergeef ik het je." Ik kijk haar aan en zuchtend haal ik mijn telefoon uit mijn bh. "Pak." Grijnzend logt ze in en begint ze met haar leven te delen aan haar snapvriendjes.
Ik ga in de kar zitten met een bigsmile en ineens duwt Dina me richting de Squad die onze kant oploopt. "KOWED NORA?!" Gilt Khadija die opzij springt. Of beter gezegd: die springt in Nasr's armen.
"Nora wat doe je a mongool?" Mo kijkt me met een kifesh hand aan en seinend probeer ik te zeggen dat ze me moeten stoppen. "Ya Allah laat Dina niet de dader zijn van mijn dood." Piep ik terwijl ik mijn ogen dichtknijp.
BAM.
Ik open mijn ogen en glimlach vies. Ik leef nog! Blij stap ik uit de kar en bekijk ik de auto waar ik tegen gebotst was.
Alleen een paar krasjes her en der, maar dat maakt niks uit. Vind ik. Ik kijk om me heen en zie de andere al de Marjane inlopen. (Voor degene die niet weten wat Marjane is, het is een grote en populaire supermarkt in Marokko)
"HALLO DOOR JOU WAS IK BIJNA DOOD HOOR?" Schreeuw ik hijgend als ik weer naast Dina loop. "Ben je dood?" "Nee." "Ewa houd je bek." Ik kijk haar aan met mijn Bruh-face en pak mijn telefoon uit haar handen.
Ik trek een sprintje naar Nasr en Khadija die aan het praten zijn en vragend kijk ik ze aan. "Waar hebben jullie het over?" Ze stoppen met praten en kijken me droog aan. "Milka natuurlijk." "Owh."
Ik voel me zo alleen nu..
Mo heeft Youssra, Dina heeft Nesrine en Nasr heeft Khadija ineens..
Zuchtend pak ik een pak couscous en doe hem in de kar. ''Eyy Nora!'' Youssra trekt aan mijn arm en geïrriteerd ruk ik mezelf op. ''Was jij ni-'' ''Is dat niet Badr?'' Geschrokken kijk ik naar waar ze wijst en ik zie inderdaad Badr met waarschijnlijk zijn moeder staan. ''Loop naar hem toe.'' ''Maar..'' ''LOOP!'' Youssra weet natuurlijk niet wat er gebeurd was..
Flashback..
Ik zucht en kijk naar de mensen om mij heen. Iedereen lijkt een rustig leventje te leven en doet zijn of haar eigen ding. Een meisje huppelt met een wat oudere jongen en ze steken over.
Wacht, is dat niet? Hehh? Ik open mijn ogen goed en probeer in te zoomen, wat niet lukt omdat mijn ogen geen uhm.. Als ik stop bij de stoplicht komen ze langs me en ineens schrik ik me dood.
Het is Badr met zijn nichtje?
Ik schraap mijn keel en steek mijn hand naar links uit waardoor het keihard tegen Badr's gezicht aankomt. ''TERINGGG!'' Schreeuwt hij vol pijn en plaatst meteen zijn handen bij zijn nosso. ''Heh?!'' Roep ik zogenaamd geschrokken.
''Kowed man, wie the fuck ben jij?''
Einde flashback..
Ik kan niet protesteren of ze duwt me al naar zijn richting. ''Hey Nora! Wow zo toevallig?'' Zegt hij verbaasd en lachend tegelijk. Hij geeft me een knuffel en geschrokken staar ik hem aan. ''Wat is er? We hebben elkaar echt lang niet gesproken man!'' In shock kijk ik naar hoe hij me lachend aankijkt.
''J-je bent toch bezet? En je weet toch niet wie ik ben?'' Vraag ik zacht. Hij wuift naar zijn moeder dat hij er zo aankomt en kijkt me dan fronsend aan. ''Nee, ik ben niet bezet. Hoe kom je daarbij? En wanneer zei ik dat?'' ''Doe nou niet alsof je het niet meer weet. Die dag toen ik je per ongeluk aanreed met mijn skere fiets, je was met je nichtje.'' Hij kijkt me niet begrijpend aan en ineens lijkt hij iets te realiseren. ''A mongool dat is Saber.'' ''Saber?'' Vraag ik schaapachtig. ''Ja, dat is mijn tweelingbroer.'' Ik maak een 'o' mondje en neem dan afscheid van hem.
''Nou zie je wel? Dat was toch niet zo moeilijk?'' Vraagt Youssra als ik weer achter de rest aanloop. Ik haal mijn schouders op en doe zuchtend Raibi Jamila in het winkelkarretje.
