Verloren Liefde (VOLTOOID)

49

Ik zat zo in de auto onderweg naar Frankrijk, en mijn vader had Berberse liedje opgezet die gek genoeg PERFECT bij dit verhaal past! Ik heb hem erbij gezet met de vertaling erbij gezet, zodat ook de mensen die geen Berbers verstaan het kunnen begrijpen.

Ohja, de intro is best lang en er worden steeds stukjes herhaald, maar het is het waard!

Veel leesplezier!

---

"Prettige reis verder." Horen we de piloot nog zeggen vanuit de speakers. Ik zucht en leun tegen het raam aan.

Ik begin me nu pas écht alles te realiseren. Ik ga trouwen. Trouwen op mijn zeventiende. En niet vanuit mijn eigen bestwil, sterker nog, het was mijn vaders wil.

Ik voel alweer de tranen in mijn ogen prikken als ik denk aan dat ik met deze klootzak moet trouwen. Ik kijk opzij en zie Wassim als een mongool op zijn kauwgom kauwen. Daarnaast zit Hajar, en achter ons zitten zijn ouders.

Een zucht verlaat mijn lippen als ik denk aan gisteren, in de stad.

Flashback

"Wassim, kunnen we alsjeblieft de andere kant op gaan? Ik zie mijn broer en nicht daar." Smeek ik hem. Hij kijkt me niet eens aan en loopt gewoon verder.

"Ben je serieus nog boos om die klap? Je vroeg er zelf om hoor?" Nog steeds luistert hij niet naar me en rollend met mijn ogen kijk ik weer in de verte.

Zal ik een poging wagen? Zal ik het gewoon doen? Houden we het op yolo?..

Ik bijt op mijn lip en loop weg van Wassim naar Mo en Youssra. "Youssra, Mo! Bevrijd me alsjeblieft van deze familie!" Roep ik als ik eenmaal bij ze sta.

Youssra draait zich verbaasd naar me om en kijkt me niet begrijpend aan. "Sorry, en wie ben jij?" Vraagt Mo met opgetrokken wenkbrauwen. Ik kijk hem met open mond aan en op dit moment kan de wereld van mijn part gewoon instorten.

"W-wat?" Vraag ik met een brok in mijn keel. "Luister, ik ken je niet. Zou je alsjeblieft op willen donderen? Met voorbaat dank." Youssra trekt Mo mee en laten mij alleen achter. "Waarom ik?" Ik laat mezelf vallen op een steen en begin weer te huilen.

"Komt ervan als je zomaar van me wegloopt." Hoor ik een stem brommen. Ik kijk op en zie de ogen van Wassim mij emotieloos aankijken.

Einde flashback

"Waarom? Waarom bestaat mijn leven uit één grote leugen? Ik heb niks gedaan!" Roep ik zonder na te denken eruit. Wassim kijkt me aan en ik veeg ruw mijn tranen weg.

"Heb je enig idee hoéveel pijn ik heb?" Nog steeds staart hij me aan zonder één woord uit te brengen. Ewa fuck him. "Wat ben jij een harteloos persoon." Sis ik met gespleten ogen en draai me weer om naar het raam.

Ik doe een dua en sluit mijn ogen, waarna ik langzaam in een rustige slaap beland.

-

"We zijn er." Ik voel een por in mijn zij en geschrokken open ik mijn ogen.

Ohja, we zijn in Nederland. Ik gaap en rek mezelf uit. "Alhamdoulilah." Mompel ik en pak mijn handbagage.

Half dood stappen we uit het vliegtuig en lopen we naar onze bagage toe. Ik heb besloten om vanaf vandaag iedereen te negeren, behalve mijn aanstaande 'schoonouders'.

"Vandaag gaan we voor de wet hea, en morgen is de bruiloft. Dat je het weet." Ik bijt in mijn wang en kijk weg. Ineens voel ik hoe Wassim  mij meetrekt naar een hoekje.

"Ik weet niet wat jouw kanker probleem is, maar mij moet je niet negeren als ik tegen je praat." Sist hij terwijl hij zijn hand onder mijn kin plaatst. "Raak. Mij. Niet. Aan." Sis ik terug terwijl ik hem van me af duw.

"En je weet vast wel wat mijn probleem is, ik ga trouwen met een klootzak tegen mijn wil. Doeeei!" Ik kijk hem nog arrogant aan en loop van hem weg.

Klaar, hij moet echt normaal tegen mij gaan doen. Eerst slaat hij mijn telefoon kapot, en dan vraagt hij wat mijn probleem is? Yeeehh izan! Ik ga nu niet meer zielig doen voor hem, die hufter. (Wat betekend hufter, laat het achter in de comments. Dankuuu!)

"Benti, gaat het wel?" Vraagt mijn schoonmoeder me als ik me zuchtend neer laat vallen op een stoel naast haar. "J-ja hoor, ik ben alleen.. Een beetje moe van de reis." Bedenk ik snel en ze knikt dan begrijpelijk. "Heb je gisteren al een mooie bruidsjurk kunnen vinden?" Ik knik hevig en voel alweer een brok in mijn keel als ik me bedenk dat het niet mijn droombruiloft wordt. Ook al heb ik een prachtige bruidsjurk..

Als Wassim met Hajar onze kant oplopen staan we meteen op. En aan Wassim's blik te zien is hij niet bepaald blij.

Misschien zelfs kwaad..

Woedend..

Ziedend...

But I don't fucking care?

Op naar mijn bruiloft, waar alles pas écht gaat beginnen..

Had ik hem maar nooit geslagen, nooit genegeerd, en nooit tegengesproken..

---

Joooo

Stemmen en reageren is gratis!!! Oke loooll ik heb honger.

Ik heb vandaag teveel blunders meegemaakt bij een te knappe jongen.

Oke dat moest er even uit..

Doeeeggg!
Groetjes uit Parijsss❤️