Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.17

"Niemand houd je tegen! Doe de groeten aan mijn vader, ja?" Sarcastischer kan niet.

Voor ik het weet slaat hij de deur weer met een klap dicht. En weer ben ik alleen.

Zucht.

"Sta op, je gaat werken." Ik frons en kijk Karima raar aan. "Zie ik eruit alsof ik ga werken? Nee. En blijf verdomme met je handen van me af!" Sis ik als ze m'n arm beet pakt.

"Ohja, en ik wil douchen." Voeg ik er snel aan toe terwijl ik me los ruk. "Je mag pas douchen als je hebt gewerkt, sta op. Dit is een bevel van je vader!"

"M'n vader z'n moer, ja." Mompel ik en sta op. "Wat zou ik dan ze3ma moeten doen? We zitten hier in the middle of nowhere!" Ze kijkt me droog aan en zet haar spaghettibandje recht.

"Als je nou even luistert.." Haar stem klinkt geïrriteerd door mijn gezeur en al gauw kap ik haar weer af. "Ik kan er ook niets aan doen dat ik zwanger ben!" Kaats ik keihard terug.

En wauw.. Ik verdien echt een applaus.

"Zal ik dan maar iemand anders erbij roepen?!" Ik knik enthousiast. "Badr graag!" Weer trekt ze haar mond tot een streep en dit keer trekt ze me hard mee.

"Nu ben ik je echt zat." Mompelt ze terwijl ze me probeert mee te sleuren. "Raak me niet aan zei ik?" Met gemak ruk ik me los en duw ik haar een beetje weg.

"Alhamdoulilah, Allah heeft ons geschapen met voeten. Laat me dus zelf lopen, bitch." Geïntimeerd kijkt ze me aan en lachend loop ik naast haar.

Ik weet nou niet of ik lach omdat ik haar heb gedist of omdat ik net Milka heb gegeten na lang zeuren..

"Dit is dus het keukentje.." "Ik zie het." Kap ik haar bot af. Een geërgerde zucht verlaat haar lippen en ik heb het gevoel dat ze me bijna wilt slaan.

"Jij moet dus al die aardappelen daar gaan schillen." Ze wijst met haar heksennagels naar een hele stapel in de hoek en ik kijk haar met open mond aan. "Ben je gek?!" Ze schudt haar hoofd en geeft me een mesje.

"Binnen een uur ben je klaar, anders volgen er maatregelen." Zegt ze streng, en loopt de keuken uit. Vlak daarna hoor ik het slot dichtvallen.

Zuchtend staar ik naar de aardappelen. Ze denken dat ik niks beters te doen heb. Ik sta op en open de koelkast, meteen gooi ik hem weer dicht als een muffe geur mijn neus binnendringt.

Ik zoek een beetje in de kastjes en kom een grotere mes tegen. Grijnzend stop hem in m'n bh; die zal ik nodig hebben. Mijn hart slaat op hol als ik een plastictasje vol Milkarepen zie.

Met tranen in mijn ogen pak ik de chocoladerepen en ga ik zitten op het krukje die Karima me aangewezen had.

Vol genietend eet ik de ene na de andere op. Ik hou er niet eens rekening mee dat mijn mondhoeken onder de chocola zitten. Als je één kans hebt om te genieten, moet je het dan ook goed doen.

Als ik voel dat ik een beetje misselijk ben geworden, leun ik tegen de muur en sluit ik mijn ogen.

Ik hoor de deur opengaan, maar heb ik niet eens zin om m'n ogen te openen. "Nora!" Hoor ik een zwoele stem. Ik rol geïrriteerd mijn ogen en krabbel overeind.

"Wat the fuck ben je aan het doen?" Amine kijkt me raar aan en ik veeg alsof ik dronken ben mijn chocolademond weg.

"Haal emmer." Misselijkheid overstroomd me en hij kijkt me niet-begrijpend aan. "Emmer, domkop!" Roep ik dan terwijl ik alvast voorover gebukt ga zitten.

Als een speer schiet hij naar een emmer in een hoek en gooit hij het naar me. Voor ik het weet geef ik alle chocola over, en zie ik daarna weer zwart voor m'n ogen.

-

Ik schrik wakker als ik harde klappen hoor. Misselijk kijk ik om me heen en knipper een paar keer met mijn ogen. Waar ben ik ook al weer?

Ohja, ik werd ontvoerd door Amine, en mijn vader bleek erachter te zitten. Tot slot moest ik overgeven en viel ik waarschijnlijk flauw door een overdosis aan chocola. Fijn.

Ik wrijf even door m'n gezicht en m'n blik rust op een literfles water die op de grond staat. Zo gauw als ik kan grijp ik ernaar en begin ik gulzig te drinken.

Dit had ik dus even nodig..

Ik schrik als de klappen nog harder klinken, en in stilte luister ik naar wat er buiten gebeurd.

De welbekende grote deur slaat weer eens met een klap open, en tot mijn verrassing staat niet Amine, noch mijn vader er.

Met grote ogen kijk ik hem aan en slik als degene me doordringend aankijkt. "Nora.." Z'n stem klinkt schor en ik probeer m'n tranen te bedwingen door in m'n wang te bijten.

"W-Wassim?"

---

Wassim onze oude vriend is back😳😳

Wat vinden jullie daarvan? Laat het me weten!!

Groetjeeesss