Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.8

"Go move your ass a tering dikke." Dreigend met de stofzuiger kijk ik Mo aan. Droog kijkt hij op van z'n telefoon en zuchtend haalt hij een hand door z'n haar.

"Pff moet je echt wat vertellen Nora.." Ik krab aan mijn wang en zet de stofzuiger uit. "Ewa, zeg dan?" Ik neem plaats op de salontafel tegenover hem en kijk hem vragend aan.

"Het zit dus zo.. Je weet dat ik een relatie heb met Nilab hea." Ik kuch even en sta op. "Even wachten, jongensproblemen oplossen is het leukste wat er is. Laat me even eten halen." Zo snel als ik kan loop ik naar de keuken waar ik een zak chips uit de kast haal en weer naar de woonkamer wandel.

"Yallah, ga verder." Ik open de zak chips en neem weer plaats. "Tazz.." Hij rolt met z'n ogen en wrijft over z'n baardje. "Oké, waar was ik?" "Je bent nog niet eens begonnen.." Droog kauw ik luidruchtig op m'n Doritos en hij zucht diep.

"Wollah Noor, je maakt me hayeck mdoweg!" Ik trek m'n wenkbrauw op en haal dan m'n schouders op. "Niet tegen me schreeuwen, qa ik ben zwanger."  Hij slaat z'n blik neer en laat z'n ogen hangen op m'n buik.

"Wanneer ga je het hem vertellen?" Ik haal m'n schouders op en slik door. "Never ever I think." "Broer, gedraag je? Het is de fucking vader en het kind heeft ook recht op z'n padré." Zegt hij boos. Ik frons en bijt in m'n wang.

Heeft hij gelijk?

"Ja maar.." "Niks maar, wat ga je maaren? Wollahta ik sla je moer eraf als je het hem niet verteld. Hij is tenslotte wel je ontmaagder, of niet soms?"

Plots schieten er beelden van een paar maanden geleden in m'n hoofd..

Flashback...

"Je bent wat?!" Roept iedereen in koor. Ik haal mijn schouders op en kijk verloren naar mijn handen. Ik weet nu niet of ik juist blij of verdrietig moet zijn. Ik draag namelijk wel het kind van Wassim in mijn buik..

"DIT MOET BADR WETEN!" Schreeuwt Youssra wanhopig. "Wat Badr?! Wassim moet eerst weten!" Roept Dina nu.

"Wat Wassim?! Hij mag niks weten. Wesh ben je leip?" Mengt Nasr nu. "Hij is tenslotte wel de vader van haar kind.." Zegt Nesrine bedenkelijk. "Ja dus?! Wassim is een gekke junkie, en daar houden we het bij a zmars." Zegt Mo geërgerd.

"Was jij niet degene die Wassim een gekke junkie vond?" Ik kijk hem met gespleten ogen aan. "Luister, dat was de oude Mo. Sinds Nilab en Yassira in m'n leven zijn, heb ik ook een andere kant van de wereld gezien.."

"Owh, okey.. Wacht WAT?!" Ik kijk hem met grote ogen aan. "Herhaal eens die laatste zin?" "Sinds Ni-" "Ja ik weet ook wel dat je dat zei! Dafack Mo?! Sinds wanneer heb je twee wijven?!" Roep ik boos.

"Dat is toch wat ik je wilde vertellen! Ga geen domme conclusies trekken als je niet eens weet what the fuck er gebeurd is!" Barst hij ineens los. Ik wrijf over m'n voorhoofd heen en haal diep adem.

"Praat dan?!" Roep ik als hij ineens stil is. "Weet je? Kowed, mijn wereld is toch al naar de klote." Hij staat woest op en slaat m'n zak chips uit m'n handen waarna hij boos de woonkamer uitloopt.

"BROER M'N CHIPS?!" Gil ik terwijl mijn blik blijft hangen op de zak chips die nu helemaal aan de andere kant van de kamer ligt. Een paar seconden later hoor ik de voordeur met een harde klap dichtvallen.

"Zo, die is boos.." Mompel ik terwijl ik op de bank plof. "Waar gaat dit heen? Waar gaat dit toch nou naar toeeee? Iedereen doet gemeen, en dat maakt mij toch zo moe." Zing ik zachtjes, waarna ik opsta.

Ik ga uitzoeken wat er aan de hand is. Tijd om naar Nilab te gaan..

Neuriënd alsof er niets aan de hand is, wandel ik naar de gang waar ik m'n schoenen aantrek. Mijn ogen glijden over de sleutels op de haakjes naast de deur en ik frons. Waar zijn mijn autosleutels?!

Boos pak ik m'n telefoon uit m'n kontzak en bel ik Mo op. "Hewa matsco.." "WAAR ZIJN M'N SLEUTELS?!" Schreeuw ik als het eindelijk overgaat. "Ik ben er nu even niet, dus spreek wahed goeie bericht in na de pie-" Geïrriteerd hang ik op en gooi ik de voordeur open.

Dan maar lopend hea..

Als een speer ren ik de trappen af en kom ik hijgend beneden aan. Wallou conditie deze tijden..

Ik wrijf even over m'n handen en loop het gebouw uit. Ik pak m'n telefoon erbij en uit verveling bel ik Khadija op.

"Hallo?" Hoor ik haar smakkend zeggen. "Hallo." "Ahlal." Ik lach zachtjes en druk op het knopje van de stoplicht. "Faka Khadija, hoe gaat het?" "Goed, goed. Met jou?" Hoor ik haar weer met volle mond zeggen.

"Hamdoullilah, maar watafack ben je aan het doen?" Zeg ik terwijl ik weer begin te lopen als het stoplicht op groen springt. "Milka eten, wat denk jij dan?" Ik haal m'n schouders op en schud lachend m'n hoofd.

"Ik loop zo langs wahed café met allemaal boys, hou me aan de praat." Fluister ik terwijl ik m'n blik neersla. "Saff, hoe gaat het met Mootje?" "Slecht, we hadden net ruzie.." Net als ik hoor dat ze wilt antwoorden, voel ik een zacht greep.

Geschrokken draai ik me om en kijk ik recht in z'n ogen aan. "Uhm ik bel je later weer Khadija." Zeg ik zacht terwijl ik ophang.

"Faka Nora." Droog kijk ik naar Amine's brede lach en ik tover een klein glimlachje op m'n gezicht. "Wat was dat dan? Hoezo kwam je niet bij ons afspraakje?"

---

Back👏🏽