fire and blood • malik

XXV| first day of the tournament

LAURIE

Güzel Bjorn, kırmızı yapraklarla süslü akçaağaçların arasında, karların üzerinde kendisine doğru gelirken Laurie ondaki farklılığı anında gördü. Yoksul olduğu her yönden belli olan Bjorn, şimdi üzerine öyle iyi kıyafetler giymişti ki, bir lordun oğlu gibi görünüyordu. Oysa Bjorn sadece bir piçti.

Onu biraz daha inceledi. Siyah yünlü bir pantolonun üzerine çivili, lacivert, deri bir kaftan giymişti. Beline deri bir kemer takmıştı. Kemerinde bir balta ve hançer asılıydı. Onu soğuktan koruyan yünlü pelerini gibi okunu ve sadağını da omzuna asmıştı. Laurie, Bjorn' u sadece birkaç gündür görmüyordu. Kısa bir sürede ona ne olmuştu böyle?

Yanına vardığında "Neden öyle bakıyorsun?" diye sordu Bjorn neşeyle. Bu bile farklıydı. Bakışları birkaç gün öncesine göre fazla sertti, gözlerinde fark edilebilir bir karanlık vardı.

"Üzerindekileri nereden çaldın?"

"Çalmadım."

"Ama sen demiştin ki-"

"Ne söylediğimi hatırlıyorum." Bjorn biraz daha yaklaştı. "Babam geri döndü. Artık genel olarak babamla birlikteyim ve babam pek fakir sayılmaz."

"Babanı tanımadığını sanıyordum. Ayrıca daha önce hiç babandan bahsetmemiştin?"

"Babamı tanıyorum. Ondan bahsetmedim çünkü o sıradan birisi değil."

"Onu tanıyor muyum?"

"Ragnar Lothbrok' u duydun mu hiç?"

Laurie duyduklarına inanamaz bir şekilde şaşkınca dudaklarını araladı. "Ragnar Lothbrok mu?" dedi hayretle. Bjorn tatlı tebessümü ile başını onaylar anlamda salladı.

Ragnar Lothbrok' un ününü elbette Laurie de duymuştu. Böylesine ünlü olmasına rağmen Ragnar bir kral ya da lord değildi. O sadece kendilerine Viking diyen insanlarının arasında cesur bir Viking lideriydi ve başka diyarlara yaptığı akınlarla da bilinirdi. Yazık ki, yaptığı her şey kral tarafından karşı çıkılmış, yasal olmayan hareketlerdi. Asıl tuhaf olanı, Ragnar Lothbrok' un asla yakalanamamasıydı. Kimse onun nerede olduğunu ya da nasıl göründüğünü bilmezdi. Ve şimdi Bjorn karşısına geçip onun oğlu olduğunu söylüyordu.

"Onun oğluysan, neden annenle yaşıyordun?"

Bjorn omzunu silkip ukalaca sırıttı. "Çünkü onun yanında olabilmem için bir şeyler kanıtlamam gerekiyordu ve kanıtladım da."

"Neymiş o?"

"Bunlar önemli değil Laurie. Mutluyum ve buradayım."

Bjorn, buz gibi bir hava olmasına rağmen, sıcak elleriyle Laurie' nin soğuk ellerini kavradığında Laurie' nın aklı karışmıştı. Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu ama ellerini ısıtan bu sıcak ellerin kalp atışlarını epey değiştirdiğini biliyordu.

"Babama seni anlattım."

Laurie şimdi daha da şaşırdı.

"Seninle tanışmak istiyor."

"Neden?"

"Çünkü bizim gibisin."