✔Snow White and the Seven Deadly Sins [Books 1&2]

UNDESEXAGINTA

"PRIDE!"

Tuluyan nang nawalan ng kontrol sa sarili ang bruha nang makita ang nangyari. Only a few moments ago, she watched in horror as the grand chandelier came crashing down on Pride. Walang inaksayang oras si Morticia at dali-daling dinaluhan ang kasintahan. Sa gilid ng kanyang mga mata, kapansin-pansin ang pananahimik ng mga tauhan ni Hades. 'That bitch! I swear I'll kill her!' Naiinis niyang isip at hindi inalintana ang pagbaon ng ilang bubog sa kanyang paanan. It left a trail of blood in its wake.

"Pride!"

Ulit niyang pagtawag dito. Kinabahan si Morticia nang walang paggalaw. Nang akmang gagamitin na niya ang kanyang mahika, the remnant of the chandelier was thrown into the air. Tumama ito sa kabilang bahagi ng silid, kung saan nawasak ang pader na yari sa bato. Her eyes found him finally standing up. Wala pa ring emosyon sa likod ng mga mata ni Pride.

"Pride, a-ayos ka lang?! We'll murder that mortal! Ang kapal ng mukha niyang saktan ka!" Nanggigigil na wika ni Morticia bago hinimas ang mga braso ng kasalanan at hinalikan ang gilid ng mukha nito. Touching the eldest sin felt so right. Sabihin mo, sinong hindi masisiraan ng bait sa nilalang na ito? Pride is a synonym for sinful perfection. At walang planong pakawalan ni Morticia ang binatang ito.

Samantala, walang imik namang hinayaang ni Pride ang paglingkis sa kanya ng mangkukulam. He doesn't feel anything from the attack---well, he doesn't feel anything at all. Iyon ang lihim na ipinagtataka ng isang bahagi ng kanyang utak. Shouldn't he atleast be relieved that Morticia is by his side? Huminga nang malalim si Pride.

'This is nothing.. I don't feel anything. That's good, right?'

Mabuti nga ba?

Dahil sa tuwing naaalala niya ang ekspresyon ng dalagang tinatawag nilang "Snow White", tila ba nagkakaroon ng ibang direksyon ang damdamin ni Pride. Pero, imposible 'yon! Hindi. Ang hindi lang maintindihan ni Pride ay kung bakit apektado siya sa presensiya nito. Her voice, her lips, and her fucking majestic brown eyes. Aaminin niya, bahagya siyang naging "distracted" kanina noong kaharap niya ito. A part of his chest ached for her.. At noong mga sadaling iyon, Pride knew that he was willing to bleed for that beautifully reckless girl.

Naikuyom na lang niya ang kanyang mga kamao.

It's nothing.

'Wala akong karapatang makaramdam ng ganito.'

At hindi na napansin ni Pride ang pagsimangot ni Morticia habang tinititigan siya nito. The witch's eyes grew dark. Mukhang kailangan na niyang tanggalin ang balakid sa pag-iibigan nila ng kasalanan. At sisiguraduhin ni Morticia na tuluyan nang mawawala ang babaeng 'yon sa kwentong 'to.

*

Tick-tock.. Tick-tock..

Matagal na tinitigan ni Snow ang grandfather clock ng mansyon. Sa totoo lang, mukhang kasing tanda na ng mga namamalagi rito ang orasan, pero wala pa ring bakas ng pagkaluma. It's black hands elegantly moved from number to number, never skipping a tick. Ngunit, habang pinagmamasdan niya ito, napansin niya ang napakaraming bagay: ang bahagyang pagbagal nito pagsapit ng ika-pitong numero, ang pagbilis nito matapos ang limang minuto, at ang pagbabago ng oras sa bawat kisap ng kanyang mata. In that moment, Snow White discovered something... The clock wasn't stable. It never was.

Matagal na niyang alam na ginugulo ng mga orasan sa mansyon ang kanyang buhay (and she honestly couldn't make out whether it was six in the morning or ten in the evening), pero ang katotohanan ay sadyang may sariling ritmo ang orasang ito.

"Ilang oras na lang at makukumpleto na ang pitong araw."

Hindi na niya nilingon pa ang nagsalita. Kilala niya ang boses nito. Sa totoo lang, kilala na niya ang boses ng pitong magkakapatid, at pakiramdam niya ay babaunin niya ang boses ng mga binatang ito hanggang sa kanyang kamatayan. Snow While smiled at the thought as she felt Envy sit next to her on the floor. The soft red carpet did little to ease her worries.