✔Snow White and the Seven Deadly Sins [Books 1&2]

"Napkin"

A SWATSDS fanfiction,
written by Xhyzie_girl

---

Snow woke up late in the morning. Tsaka lang niya naalala na kailangan pa pala niyang ipaghanda ng almusal ang pitong kasalanan. 'Damn, baka nagwawala na ngayon si Gluttony!'. Pero hindi yun ang inaalala niya dahil biglang sumakit ang puson niya. But she just ignored it and hoped that the pain would ease later.
She was about to go outside her room when suddenly Chandresh appeared in the mirror then spoke, "Your Majesty, there's a bloo---" Snow cuts him off,"Wala akong oras makipagkuwentuhan sayo Chandresh and I'm pretty sure that the sevens sins would kill me this time." Ano pa bang aasahan niya? Bawal nga magsalita ng maganda, ang paghingi ng paumanhin pa kaya?
Snow rushly went to the mansion's kitchen. 'Seems she didn't know...'Chandresh sighed.
Nagmamamadaling nagluto si Snow ng pang-almusal. 'Bahala na, basta si Gluttony wala nang paki yun kung ano yung lasa basta pagkain lang yung nasa harap niya.'
Sumakit na naman yung puson niya. 'Shit...ang sakit talaga...'
Hindi na niya ininda yun at pumunta na lang sa dinning hall para i-serve sa magkakapatid ang niluto niya.
"You're late, Princess. Magta-tanghali na." Snow was about to apologize but she remembered that saying good words in this mansion are forbidden.
"Napasarap lang ang tulog ko." tanging nasabi na lang niya. 'Seriously, Snow? Napasarap talaga?'
After she served those foods, napansin ni Snow na hindi pa nila ginagalaw ang pagkain(except for Gluttony of course) and they were staring intently at her as if there's something wrong with her.
"What?", takang tanong ni Snow.
" You have a bloodstain at your back, Mademoiselle."
Pakiramdam ni Snow umakyat lahat ng dugo niya sa mukha niya. Then she remembered kaya pala masakit ang puson niya. She silently cursed. 'Bakit hindi ko man lang na-realize kaagad? Nakakawala talaga sa katinuan 'tong mansion na 'to.'
"Do you want me to stop it, Snow?", tanong ni Lust sa kanya.
'Don't tell me...'
" Gusto mo pahihintuin ko yan ng siyam na buwan?", Lust playfully smirked again.
Namula siya sa hiya. 'Alam nila ang bagay na'to?' Kung paano man alam ng magkakapatid ang bagay na yun(menstruation), wala nang balak alamin pa yun ni Snow.
Because she knew that the prince of temptation is just teasing her, hindi na niya ito pinatulan.
"Excused me, m-magpapalit lang ako." Then Snow rushed to her room. Hindi na niya hinintay ang sasabihin ng magkakapatid. Nahihiya siya!
Pagpasok niya sa kuwarto niya, nadatnan niya si Chandresh sa loob ng salamin. 
"Bakit hindi mo man lang ako sinabihan na may tagos pala ako?"
"I was supposed to tell you earlier, but you cut me off.", Chandresh found Snow still blushing.
Hinanap ni Snow ang napkin upang makapagpalit na ng susuotin dahil natagusan na ito. Hinalungkat niya ang buong closet pero hindi niya mahanap. Hinanap na din niya sa buong kuwarto niya pero wala. Then, she realized...
'WALA PALA AKONG NAPKIN DITO!' Napatampal siya sa kanyang noo.
'Baliw na ata ako. Hindi ko agad na-realize na wala palang napkin dito.' Wala naman talaga, mga demonyo nga nakatira dito di ba? As if naman magsusuot yun ng napkin. They are males afterall.
Hindi naman papayag si Snow na matagusan na lang sa mga susunod na araw. Snow doesn't have a choice but to ask Pride for help. 'Kung tutulungan niya ako... Ano pa ba ang aasahan ko?'
But she wanted to try, malay natin tulungan siya nito di ba?
Nagdadalawang-isip si Snow kung kakatok ba siya sa private study ni Pride o hindi.
'No! Hindi ako makakapayag na matagusan na lang ng ilang araw. Sabagay, ilang araw na lang din naman ang itatagal ko dito at sa mundo di ba?' But still nakakahiya!
" Mademoiselle/Chione!"
Napalingon si Snow sa mga tumawag sa kanya. Sino pa nga ba? Edi yung kambal na maraming pakulo sa kanya.
"Bakit hindi ka pa nakapagpalit, Snow?" Greed's forehead creased.
'Damn, so embarassing'
"W-wala akong... uhm, ano...wala akong napkin." nahihirapang sambit niya.
"We can help you, Mademoiselle." Envy smiled.
"Alam naming nangangailangan ka nun. So we buried a pack of napkins outside the mansion. Ikaw nang bahalang maghanap at maghukay."
'They....what? This is crazy! Bakit hindi na lang kusang ibigay?' isip-isip ni Snow.
Kung sa mundo pa 'to ng mga tao, 'Bayad muna, wala nang libre'
Psh.
"Oh thank you. Glad you helped." Snow sarcastically said.
Snow, Greed, and Envy went outside the mansion. Nagtungo sila sa malawak na bakuran. Tirik na tirik pa ang araw. 'This looks like a field... Ang lawak ng bakuran! Paano ko hahanapin yun?'. Envy lends her a shovel. 
'Hindi talaga mauubusan ng pakulo ang kambal na'to.'
Hindi agad naghukay si Snow at nagpalinga-linga muna siya sa paligid pero walang bakas na may ibinaon.
'Baka naman pinagloloko lang ako ng mga 'to?'
Then something popped out on her mind. 'Kung kakabaon lang nun ngayon, paniguradong malambot pa yung lupa kung saan yun ibinaon.'
Naglakad-lakad muna si Snow upang hanapin at dinamdam ang pagkakatapak sa lupa kung malambot ba o matigas. She didn't mind the hotness and heat of the sun towards her skin. 'For the sake of napkins... Mahahanap ko talaga yun.'
Greed and Envy are still watching Snow walking along the field. 'Wala pa ba siyang planong maghukay?' isip-isip ni Envy.
Moments later, naramdaman na ni Snow na may natapakan siyang malambot na lupa. She immediately dug it using the shovel.
"Seems she found it already." baling ni Greed sa kambal.
"Yeah. The challenge you gave was just a piece of cake!" Envy said.
Nakuha na ni Snow ang napkin-----ang dahilan kung bakit naghanap at naghukay siya sa labas ng mansion.
Greed and Envy still can't believe na nahukay at nahanap na ito ni Snow nang ganun kadali. Snow just took almost five minutes before she found those napkins. Akala nila maghuhukay pa ito sa buong field at maaabutan pa ito bukas. But they were wrong, Snow just used her mind in thinking where the napkins possibly could be. Perks of being a thinker.
Snow teasingly smiled to them, "I found it. Sana naman sa susunod hirap-hirapan niyo yung ipapagawa niyo yung maaabutan talaga ako ng isang taon."

---