✔Snow White and the Seven Deadly Sins [Books 1&2]

"How life is?"

A SWATSDS fanfiction,
written by Joy Joy Aguarin Torrejos ( zhangjj )

---

Sa isang madilim na sulok ng isang kwarto, may isang babae ang umiiyak. Tanging hikbi lang ang iyong maririnig sa tahimik na gabing ito.
Isang iyak nakakapugaw nang iyong attention, yung iyak na parang binibiyak yung puso mo.

"Kailan ko pa ba mararanasan ang isang makulay na buhay? Yung tanggap ka na lang lahat, yung may nagmamahal sayo. How miserable life is this? How could I escape for this lifeless life, no flavor, tasteless, no color!" Sunod sunod ang pagpatak ng kanyang luha. Hanggang may isang sumagip sa kanyang isip.

"I think the only way to escape is... to end your pain."
Agad nya kinuha ang lupid at tinali ito mula sa kisami. 'Suicide' isip nya.
Pero bago pa man nya gawin ito. Isang mainit na boses ang narinig nya. Isang boses na minsan mo lang maririnig.

"Kung gusto mong magpakamatay siguraduhin mong may hawak kang mansanas." sarkastikong saad ng isang lalaki. Inaabot pa nito ang mansanas mula kay Snow, habang may hawak itong ilang sako ng pagkain.
Nagulat naman si Snow sa paglitaw nang isang lalaki sa kanyang likod at hinimas pa nito ang kanyang braso. Ramdam ni Snow ang kanyang hininga na nakapanindig balahibo. Agad naman lumayo sa kanya si Snow. At tinignan lang nya ito ng masama. 'Yung mga mata nya puno nang pagnanasa' saad ni Snow sa kanyang isip.
Sa kabila ng pangyayaring ito sunod sunod ang pagsulpot ng limang lalaki sa harapan ng dalaga.
Sa nararamdaman ngayon ni Snow ay tila ba kilala nya na ang mga ito.
'Their faces looks familiar, sino nga ba sila?' wika nito sa kanyang isip.

"We are the Seven Deadly Sins, its a pleasure to meet you, my princess." saad ng isang lalaki. He adjusted his eyeglasses. Ngayon marami ang gumagabag sa isip ni Snow, trying to reach some memories swirling around on her head but she can't. 'Too deep'

"Nahhh, kung ano man ang iniisip mo huwag mo nang isipin, lalo lang sasakit ang ulo mo. Nakakatamad pag ganun." saad ni Sloth habang humihikab at may dala pa itong kumot at unan.

"Princess, 'wag mo nang gawin kung ano man ang ninanais ng utak mo. Remember theres a lot of beautiful things in outside." isang nakakakilig na ngiti ang ipininakita ni Pride.

"Hindi totoo yan." saad ni Snow habang may halong lungkot ang mga mata nito.

"Take my hand and I will show you how wonderful life is." agad inabot ni Pride ang kanyang kamay kay Snow.

"Aish! Paki bilisan, nangangalawang na yung mga sandata ko. Kung ayaw mo edi 'wag... I feel disgusted now!" isang galit na boses ang pinakawalan ni Wrath. Ang boses na nakapanindig balahibo na may halong malambot na mamon sa loob.
Kaya hindi na nagpatumpit tumpit si Snow agad nyang hinawakan ang kamay ni Pride.
And then suddenly nilamon na sila ng puting liwanag na halos hindi na makita ang kanilang bulto.
.
Nang minulat ni Snow ang kanyang mata. Hindi sya makapaniwala sa kanyang nakita. Mas maganda pa ito kaysa sa kanyang inaasahan. Isang paraiso na tila ba nandito na ang lahat. Iba't ibang uri ng makukulay na bulaklak, mga huni ng ibon, mga hayop na nakakalat sa paligid, mga paru-parung nagsisiliparan sa ere at isang malawak na karagatan na kulay bughaw. Ang dati nyang 'lifeless' na mga mata ay ngayon napuno na nang makukulay na pagkamangha. 'Tama nga sya.'

"Nakita mo na ba kung gaano kaganda ang nasa paligid mo?" tanong ni Pride. Isang ngiti ang ipinakita ni Snow White, ngiti na ngayon mo lang ulit nakita. Yung dating mukha ay napalitan ng kaligayahan.

"Oo, sobrang ganda. Akala ko yun na ang ending ng buhay ko pero nagkamali ako. Dahil sa inyo muli akong nabuhayan ng pag-asa, nasilayaan ang dati kong inaasam na makita muli kung gaano ka ganda ang buhay."
Pride adjusted his eyeglasses. Isang nakakabuhay na ngiti ang sumilay sa mukha nya.

"My Princess, hindi mo ba alam na mas marami pang magagandang karanasan ang maari mong maranasan pag kasama mo ako." at isang mainit na yakap ang ginawa ni Pride kay Snow. "I miss you my Princess." sa sinabi ni Pride. One unforgettable memories that flashes on Snow White mind. Isang alaala na pumukaw sa kanya.
Nagulat si Pride sa mahigpit na yakap ni Snow sa kanya.

"Ngayon naalala ko na. Ikaw yung dati kong kaibigan na dati ko ring pag-ibig."
Humiwalay si Pride mula sa pagkayakap. He adjusted his eyeglasses again. At nagsalita.

"You never know that na lagi kitang binabantayan, every seconds, minutes and hours. You know why? Kasi ayuko kung mawala ka."

"Kaya mo pala ako iniligtas mula sa madilim na hangarin na yun?"

"Perfect."

Pero bago pa man magsalita si Snow isang mainit na labi ang dumampi sa labi nya mismo. Kaya agad rin sya nagrespond. 'I miss this kiss'...

---