✔Snow White and the Seven Deadly Sins [Books 1&2]

QOS: QUADRAGINTA

Death rode on his pale horse.

Sa katahimikan ng kagubatan, umalunig ang ingay na hatid ng mga yabag ng  kabayo. Nagtatagisan ang liwanag at dilim. Maging ang mga aninong likha ng mga puno ay tila humahawi para bigyang-daan ang horseman. The morning rays seeped between the canopy of trees and reflected off his deadly scythe as Death saw the town up ahead.

"Eastwood."

He can smell the sins of humans. It disgusts and excites him. Kung hindi lang siya paparusahan ni Lucifer sa oras na pumatay siya nang walang pahintulot, baka kanina niya pa na-massacre ang lugar na ito.

Kaya't nang mabalitaan niya kanina sa Tartarus na siya ang pinagbibintangang pumatay sa mga factory workers kanina dito sa Eastwood, Death wasted no time and made Osseus cross the borders of Underworld.

He felt an unwanted presence somewhere.

Tumalim ang mga mata ni Death. 'May hindi tama rito,' he thought and walked into the streets. Agad na nagsitakbuhan papalayo ang mga taong nakakita sa kanya. Kalmadong tinahak ni Death ang daan papunta sa isang pabrika ng pagkain.

Nagkalat ang dugo sa paligid.

He jumped off his skeleton horse and kicked a corpse's body. Bumulwak ang dugo mula sa malaking hiwa nito sa kanyang tiyan. May ilang bangkay pang nakasabit sa mga kable ng kuryente. Some were slumped against their backs, jaws ripped out. Their expressions looked terrified and their clothes had cuts on them. Seryosong pinasadahan ng mga mata ni Death ang paligid.

Ang kapansin-pansin pa, nagkalat ang mga basag na salamin.

"Ten workers were murdered.. A bit messy, but nice job."

Walang-emosyon niyang sabi. Nakatayo siya sa gitna ng massacre. Ilang sandali pa, mahinang natawa ang horseman. Death smirked and turned his head to a dark corner in the factory.

"Ngunit magbalat-kayo man ang isang ahas, tumutuklaw pa rin ito, hindi ba? I know you're there.."

Just then, the dead bodies vanished.

Naglaho ang dugo at ang masangsang na amoy ng nabubulok na laman. Napalitan ito ng isang makapanindig-balahibong katahimikan, ngunit naroon pa rin ang mga salamin. Mayamaya pa, umalingawngaw sa paligid ang mabagal na pagpalakpak ng isang binata. Footsteps emerged from the dark corner as he revealed himself to the horseman.

Nasinagan ng araw na nagmumula sa kalapit na bintana ang mukha ng kasalanan. Mukhang kanina pa siya nito hinihintay.

Violet eyes.

"Paano mo nalmang isang ilusyon lang ang mga bangkay?"

Iniangat ni Death ang kanyang patalim--his scythe that had killed thousands before. "Hindi niyo dapat minamaliit ang kakayahan ng isang horseman. Kaya naming kumilatis ng mga simpleng ilusyon, Adoration."

Chandresh sighed and crossed his arms over his chest. "Mukhang nagkamali nga ako... are you gonna kill me now?"

"Nasaan ang mga kapatid mo?" Naghihinalang sinilip ni Death ang pabrika. Ngunit bukod kay Adoration, wala na siyang maramdamang ibang presensiya. Napasimangot ang horseman. 'Is he a fool to face me alone? Tsk.'

Nagkibit ng balikat si Chandresh. "Nah. I'm alone. Poor me! Mukhang tuluyan na akong pinagtabuyan ng mga kapatid ko."

Hindi pa rin siya kumbinsido.

"You started a rumor to lure me out. Ipinagkalat niyong may pinatay ako dito sa Eastwood para tawagin ang atensyon ko. Tsk! Ano ang dahilan kung bakit mo ako pinapunta rito?"

Matagal bago sumagot ang binata. Sa kabila ng nakamamatay na katahimikan, kalmadong hinarap ng kasalanan ang horseman.

"I want to help you take down my brothers."