THINKING OUT LOUD!

Floorwax ka ba kasi I love you ESTE nadulas ako

So nagbubukas na lang ako ng Wattpad ngayon kung [a] Magsusulat ako, or [b] Titingnan ko kung mayroon nang nagpapadala sa akin ng mga death threat.

The Wattpad Lords have spoken - sabi nila busy ang mga tao ngayon. Including me. And, fakfakfak, kung high school student pa lang naiistress nang ganito, paano pa kaya ang mga nasa college na? Stressed yata lahat ng matatanda. Lalo na 'yung mga nagtatrabaho. Case in point: 'yung presidente. O 'yung may-ari ng SM.

--x--

Ang Araw ng Walang Katapusang Kamalasan

Ika-6 ng Enero, 2014

Anak ng pastillas de leche! Paboritong numero ko ang 6 pero uh, medyo malas? So dahil dalawang oras lang akong nakatulog dahil may kabag ako (wow author, maraming salamat sa TMI tidbit na 'yan), bumili ako ng hot chocolate (wala kasing kape) doon sa tindahan malapit sa school. Tapos dumaan naman 'tong mga napakagaling na lowerclassmen sa harap ko. Tumapon na siguro 'yung kalahati ng hot chocolate sa damit ko. Well that's an interesting sight.

Tinatamad na akong mag-elaborate, so to keep it as concise as possibe: natapunan ng hot choco ang uniform, nasira ang eyeglasses, napigtas ang strap ng bag, natapunan ng yang chow ang uniform. Oo uniform ulit. Baka gutom siya.

Parang galing lang sa bulok na sitcom ang peg. Anyway, kung aakalain niyong malas na 'yan, mali kayo, dahil 'di hamak na mas masahol pa ang pinagdadaanan ng ating mga "kapatid" na hindi pinalad sa buhay. God loves you, but sending you on a little guilt trip every once in a while won't hurt. Daw.

===

January 9, araw ng nazareno chuvaness. Syempre may pasok kami nun dahil hindi kami taga-Manila, at syempre hindi na mawawala sa school ang mga mokong na nagpupunas at naghahagis ng tuwalya sa kaklase nilang... sabihin na nating hindi ganoong kaputi. Buti na lang nakiki-ride 'yung si nazareno kuno. Isinakay siya sa upuan at nag-tour sila sa corridor naming mga 4th year tapos pinapanood ko sila, sabay isip na hindi ko alam kung may karapatan akong matawa dahil baka masama 'to.

===

January ngayon. Malamig. Wrong timing ang weather. Dapat sana nung December na lang lumamig dahil mahirap maligo sa umaga. Maraming nagsasabing "sana January na lang ang christmas vacation", which in turn implies na "sana January na lang ang pasko", which in turn implies that... well, you know the rest.

Naka-aircon 'yung classroom namin kaya syempre suki nanaman sa CR ang mga taong giniginaw (and in turn feeling naiihi) doon. Minsan nakakaantok din sa room, pati mga teacher nahihikab na sa sarili nilang discussion. No, really. At napapadalas na ang tanong ng mga teacher ng "nag-snow ba sa classroom niyo?" at "dito ba 'yung classroom na sinasabi nilang naka-gloves pa 'yung mga estudyante?".

Pero dahil sa sobrang lamig, minsan nakakagutom din. O baka matakaw lang kami. Minsan talaga na-i-imagine mo na lang 'yung sarili mo na kumakain ng chocolate, or steak, or sopas... 'yung masarap kainin kapag malamig. Tapos sa sobrang pagpapantasya mo sa pagkain e aantukin ka, tapos hindi ka makakasabay sa discussion, tapozZzZzZzZz....

[insert teacher na nanggigising sa estudyante here.]

===

At habang nagbabasa ng news feed sa Facebook... ito ang mga atraksyong nakita ko. Special features. Paulit-ulit nga lang. Parang commercial na nakikita mo every 20 minutes. Absolutely cliché.

Ang mga sumusunod ay ang kadalasang nakikita sa news feed KO:

Mukha ni justin bieber, selfie na nasobrahan sa filter (via instagram), selfie na may comment na "omg ampanget ko", selfie na dinaan sa Camera360, selfie na pinatungan ng picture ng pusa ang mukha, selfie habang naka-flower crown, "bags and shoes for sale", "share if you love GOD, ignore if you love SATAN", picture ng night-out in da club, status na copy-pasted bible verse, "and in that moment I swear we were infinite", corny na meme mula sa 9gag, "1 like = 1 prayer", nagbebenta ng bra.