Nieuwe stad, nieuw leven?

36

Youssef :

Ik heb het gezegd. Ik heb gezegd wat ik al die tijd al wou zeggen. Dat ik van haar hou! Nu weet ze het tenminste. Ik kan niet meer liegen tegen mezelf en tegen haar. Ze moet het weten en ik moet het beseffen. Ik moet beseffen dat zij het is en niet Anissa.

Ilham  :

Er heerste een lange stilte. Ik dacht nog steeds aan zijn woorden en hij besefte denk ik pas wat hij zei. Hij kwam wat dichterbij staan.

"Désole" (sorry)  zei hij zacht. "Ik wou je geen pijn doen, maar het was sterker dan mij, ik wou je ook pijn doen zoals jij mij hebt pijn gedaan" "Over wat heb je het? Ik heb niks gedaan" "Niks gedaan? Die dagen dat je met Soufiane liep en knuffelde is niks volgens jou?" "Soufiane? Soufiane is een vriend" zei ik. "Soufiane vind je leuk" zei hij. Whuuuut? Ik was in shok.

Hij zette nog een pas dichterbij. "Askip je maakt me gek, wollah ik denk alleen maar aan jou en aan hoeveel ik van je hou!" "Ik... ik..." Hij kwam nog dichterbij staan. Hij was maar een paar centimeters van mij verwijderd. Ik keek naar beneden. Ik was verlegen.

Hij hief mijn hoofd op met zijn vinger en keek me diep in de ogen aan. "Zeg me" zei hij smooth. "Ik...Youssef ik..." Ik kon me zin niet af maken of de deur werd opengeklapt. "YOUSSEF BE JE HIER?!" hoorde ik een bekende stem zeggen.

Hij ging van me weg. Putain la pute! Ze verpest alles! "Oh hier ben je schatje ik zocht je de hele..." Toen ze me zag, zweeg ze. "Was je hier met haar?" Youssef negeerde haar en ging gewoon naar binnen. "Je probeert hem weer af te pakken he?!" Ik keek haar raar aan en liep ook maar naar binnen.

"Waar was je??" vroeg Amel toen ik kwam zitten. "Frisse luchtje happen" zei ik snel. Youssef keek me aan. Ik probeerde zijn blik te ontwijken. Niemand mag iets doorhebben, dat wil ik gewoon niet.

De hele avond hebben we nog gezeten. Khalid heeft zijn taart gesneden, dan hebben ze de cadeautjes open gedaan en vervolgens nog gedanst. Om mindernacht gingen we naar huis. Ik begon moe te worden en eerlijk gezegd, vanaf dat gesprek met Youssef was ik er niet meer 100% bij.

Amel, mo en ik, namen afscheid van Khalid en gingen weg. "Ik breng jullie wel" zei Youssef. "Hoeft niet, we zijn met mo gekomen" zei Amel. Hij zuchtte. "Offf ik ga met mo en Ilham ga jij met Youssef" "Nee ik laat je niet alleen" zei ik snel. "Ga met Youssef" fluisterde ze. Ik schudde koppig mijn hoofd. "Anissa gaat wel met hem" zei ik extra luid. Ik hoorde hem zuchten.

"Wat doe je?" vroeg ik aan mo toen ik zag dat hij allerlei spullen op de achterbank plaatste. "Ja ik moet die meenemen naar huis" "En ik dan?" "Ga jij met Youssef?" "Nee ik wil ni..." "Jawel kom" zei Youssef en trok me mee voor ik kon nadenken.

Ik stapte tegen mijn zin in. Youssef stapte langs de bestuurderskant op en startte de auto.

"Heb je genoten van je avond?" vroeg hij. Ik knikte droog. "Heb je goed gedanst?" Ik negeerde. Dat zegt hij alleen maar om me te pesten. "Afouu jte parle!" (Ik praat met je) Ik negeerde. Ik knikte. "Oke ga je zo doen" zei hij. Ik keek naar buiten. Ben nog steeds boos op hem. Niet denken hij heeft gezegd dat hij van me houd, dat ik hem ga vergeven. Je moet mijn vergiffenis winnen. Oke trok op niks deze zin, laten we verder gaan.

Ik zag dat hij een andere weg nam, dan normaal. Maar ik zei niks. In de verte zag ik de automium. Waar brengt hij me?! Ik zweeg en keek gewoon strak voor me uit.

Hij stopte de auto. "Waarom stop je?" vroeg ik. Hij negeerde. "Ik praat met je" "Hmmm" "Waarom stop je de auto?" "Hmmm" "Afouuu ik praat met je!!" "Hmmm" "Als je nu niet doorrijd, ga ik te voet naar huis!" riep ik. Hij draaide zich om naar mij en begon te lachen. "Oke dan" Koppig als ik ben, stapte ik af en begon te stappen. Geen idee waarheen, zolang ik maar weg ben van hem.

Ik hoorde een deur dichtklappen. Dit is net zo'n filmscene waar het meisje wegloopt en de jongen loopt haar achterna. Alleen is dit die amateur versie. Die mgharba versie.

Hij trok me aan mijn arm. "Ej denk je ik ben jou vriendin dat je mij aanraakt" "Je bent me vrouwtje" Ik rolde hc met mijn ogen en liep door. Hij kwam voor me staan. Ik ging naar links, hij ook. Ik ging naar rechts, hij ook. "Vertrek" "Nee" "HELLPPPPP IEMAND HELPPP!" begon ik te roepen. Hij plaatste zijn handen voor mijn mond. Ik probeerde er nog tussen uit te mompelen.

"Wollah je bent gek" zei hij lachend. Zijn kuiltjes kwamen te voorschijn damn. "Dat zeg jij, degene die me hier brengt om mindernacht?!" "Ik wil met je praten" zei hij. "Ik wil slapen!!" riep ik. "Ik ben belangrijk" "Sir te n3es" zei ik en wou doorlopen. Hij zuchtte. "Met jou valt er niet te praten" "Goed dat je het begrijpt, voer me nu terug naar huis" We liepen terug naar de auto, stapten in en voor de rest van de rit was het stil.

We kwamen voor mijn huis aan. Ik stapte af en liep naar mijn deur. Hij bleef staan, tot ik naar binnenging en ging toen weg. Wollah hij maakt me gek. Ik voel die vlinders nog in mijn buik...

Ik liep naar mijn kamer, kleedde me uit, veegde al die make up af, stak mijn haren in een knot en ging liggen in bed. Amel kwam naar binnen. "Ik zag jullie wel cuties" "Wat?" "Hou je afstapte van zijn auto" Ik glimlachte. "Waarom duurde het zolang?" "Die mongool reed nog langs de automium" "Waarom?" "Geen idee" "Haha awww Anissa is gonna be jealous" "Blc!" (blc = je men bailles les couiles)

Nog eentje voor het slapen gaan x