Nieuwe stad, nieuw leven?

159

Aangekomen bij Amel en mo werden we warm verwelkomt. Hun nieuwe huis is 10 x beter dan die kleine appartementje waar ze woonden. Alles lag al klaar op tafel, het enige wat we nog moesten doen is plaats nemen. Ik en Amel begonnen meteen met gossippraatjes en mo en Youssef die zaten ook in hun wereld te praten over voetbal, etc...

00u23 :

"Was super gezellig, moeten we nog eens doen!" riep Amel. "Zeker inshallah, ik nodig jullie wel eens uit bij mij" zei ik en stapte de auto in. Ik zwaaide nog een laatste keer en Youssef reed weg.

Paar dagen later :

Ik stond op en maakte ontbijt klaar voor Youssef die zo meteen moet gaan werken. Ik hoorde hem de trappen afkomen en liep naar de woonkamer. Oh my god, alsof ik weer helemaal opnieuw verliefd werd. Deftige pakje, hermes riem, haren mooi in model gebracht, zijn heerlijke hugo boss geur en zijn horloge die alles afmaakt.

"Waarom zo deftig?" vroeg ik. "Heb een belangrijke meeting vandaag" "Hmmm" Hij glimlachte. "Niet jaloers zijn, erna ben ik helemaal de jouwe" "Uhu" zei ik droogjes. "Oke erna gaan we uit eten, goed?" "Omg jaa" zei ik en sprong hem op de hals. Hij glimlachte en pakte mijn hoofd vast. "Je weet dat alleen jij en Ayoub voor mij tellen" zei hij en duwde zijn lippen tegen de mijne.

Ik zwaaide hem uit en liep terug naar binnen. Ik glimlachte bij het gedachte dat ik zielsveel van die sukkel hou en liep naar boven om de kleine slaapkop wakker te maken.

Ik stak hem in bad, gaf hem te eten en stak hem in zijn speelparkje, terwijl ik het middageten klaarmaakte. 

De huistelefoon rinkelde. Ik nam op. Het was mijn moeder die vroeg of alles goed ging en zo bleven we een kwartiertje aan de lijn.

"Mohim benti ik ga je laten" "Oke mama beslema" "Beslema" Ze legde af en ik liep terug de keuken in.

Zelf geen 2 minuten later, ging de huistelefoon weer af. Ik stopte met wat ik deed en liep terug naar de huistelefoon. Ik zuchtte en nam op. "Hallo" "Ja, spreek ik met mevrouw Ilham Saoudi?" "Ja daar spreekt u mee" "U moet dringend naar het ziekenhuis komen, uw man is net opgenomen door..." "WAAR?!" onderbrak ik hem.

Ik stak Ayoub snel in zijn maxi cosi, trok mijn schoenen aan, zette het vuur uit en sprintte naar buiten. Ik stapte de auto in en gaf gas richting het ziekenhuis.

15 minuten later :

Ik kwam aan in het ziekenhuis. "Mevrouw mijn man, Youssef... Youssef Bensalmi" zei ik paniekerig tegen de vrouw achter de balie. "Youssef Bensalmi" herhaalde ze en zocht op in het register.

"Is momenteel in de operatiezaal mevrouw, u zult dus moeten wachten in onze wachtzaal" Ik zei niks en liep rustig naar de wachtzaal. Dit is niet de eerste keer...