Nieuwe stad, nieuw leven?

143

Ilham :

Na 2 uren en een half kwamen we aan. Normaal duurt het ongeveer 4 uren, maar met Youssef dus niet. We gingen als eerst naar de champss waar we uren shopten. We liepen elke winkel in en kochten van alles en nog wat.

20u00 :

We stopten alle tassen in de auto en gingen richting een restaurantje want beiden, stierven we van de honger. Ik bestelde een pizza met zeevruchtensalade en Youssef pasta met zalm en een pizza.

Na het eten, besloten we om nog wat te gaan wandelen en naar de eifeltoren te gaan, want dat is gewoon la baseee! Hand in hand liepen we naast elkaar. "Het is zo koud omg" zei ik. "Verwacht je nu dat ik mijn jas uit doe en hem aan jou geef?" "Nee, maar wel dat je je armen om me heen slaat en me dicht bij jou trekt" Hij begon te lachen en trok me naar zich toe. Hij drukte een kusje op mijn haren heen en we wandelen verder.

22:00 :

We besloten om de weg terug te pakken, want het is tenslotte nog een paar uurtjes rijden. We stapten in. Hij zette weer zijn muziek op. Lacrim, booba, alonzo,... Ik viel in slaap, want ik was echt kapot!

Ik werd wakker door hevige buikpijn. Nee niet weer pfff! Ik plaatste mijn handen op mijn buik en drukte er hard tegen. "Wat is er?" vroeg Youssef. "Buikpijn" "Weer? Wollah is niet normaal, morgen gaan we naar de dokter" "Hoeft niet" "Jawel! Het is niet de eerste keer dat je je onwel voelt" Hij heeft wel gelijk, het is beter dat ik morgen een dokter ga zien.

00:40 :

We kwamen thuis aan. Ik liep naar binnen en ging meteen naar onze kamer. Ik trok mijn pyjama aan en ging in bed liggen. Youssef kwam later af met een kopje thee. "Dit gaat je goed doen" zei hij. "Awww dankje" zei ik en nam het aan.

Youssef kwam naast me liggen. Ik ging in zijn armen liggen want daar voel ik me altijd het best! We spraken nog over van alles en nog wat, tot ik in slaap viel.

Nisrine :

"Mohim ik ga weg, heb dingen te doen" zei Adnane. Pfff ik wou echt niet dat hij weg ging, maar ja hij gaat ook niet voor altijd met mij blijven. "Oke" "Maak je maar geen zorgen, ik kom straks wel weer langs" zei hij met een glimlach. Oh god zijn glimlach! Hij lacht niet veel, maar als hij lacht... wauw. Hij gaf me een kusje op mijn wangen en ging weg.

Ik zat weer helemaal alleen thuis. Nog geen minuut dat hij weg is en ik mis hem al. Ik besloot om mijn appartement op te kuisen om mijn gedachtes te verzetten. Ik zette luide muziek op en begon eraan!

2 uur later :

Ik plofte neer in mijn zetel en stak de tv aan. Ik ging liggen op de bank en viel in slaap.

Ik schoot wakker door geklop op de deur. Ik stond op en ging open doen. Het was niemand anders dan Adnane! "Ik ben er weer" zei hij en liep naar binnen. Ik was zo blij dat hij terug was!

"Netjess" zei hij toen hij de woonkamer inliep. Ik volgde hem en ging zitten. "Wat was je aan het doen?" vroeg hij. "Niks ik lag te slapen" "Ik zie het aan je lelijke gezicht" "Nou bedankt" "Grapje, maak je klaar" "Waarom?" "We gaan gaan eten" Mijn hart maakte een sprongetje. Ik stond op en liep naar mijn kamer.

Ik trok een spijkerbroek aan met een witte shirt. Ik maakte me op en liet mijn haren los. Ik trok mijn zwarte jas aan met bont en mijn zwarte timberlands. Ik nam mijn tas, spoot mijn favo lady million geurtje en liep naar de woonkamer.

Adnane stond op en we liepen mijn deur uit. We stapten de lift in en gingen naar beneden. Zoals altijd stond het daar vol met jongens. "Salam" zei ik Adnane. "Salam" antwoordden ze terug en richtte hun blik naar beneden. De vorige keer deden ze dat ook, waarom?

We stapten de auto in. "Ken je die jongens?" vroeg ik. "Nee" "Waarom kijken ze naar beneden? Lijkt wel alsof ze bang zijn van jou" Hij schudde zijn hoofd. "Je beeld het je in" zei hij en reed weg. Ik besloot het om het zo te laten en keek uit het raam.

We gingen eten in een chique chinees restaurant. Het was een supergezellig avondje. Ik heb hem beter leren kennen. Hoe beter ik hem leer kennen en meer hij me aantrekt.  Oh Nisrine toch, je kan jezelf niet eens aan je eigen belofte houden...

De volgende morgen :

Ilham :

Ik werd wakker en keek naast me. Youssef lag niet in bed. Ik ging rechtop zitten en wreef in mijn ogen. Mijn buikpijn was over, maar ik voelde me misselijk. Ik stond op en liep naar de badkamer. Daarna ging ik naar beneden. Youssef stond in de keuken achter het fornuis.

Ik knuffelde hem langs achter. "Wat doe je" zei ik. "Ontbijt maken" Ik keek mee. Deze keer deed hij het wel goed. Ik drukte kusjes op zijn schouder en keek toe hoe druk bezig hij was met het maken van het ontbijt.

We ontbeten samen voor de tv. "Ga je klaarmaken, we gaan zo meteen naar de dokter" zei hij. Ik stond op en liep naar boven. Ik trok mijn adidas training aan, stak mijn haren in een knot en liep terug naar beneden. "Ga je zo?" vroeg hij. Ik knikte en hij liep naar boven.

5 minuten later kwam hij naar beneden met zijn adidas training. We matchten dus. Ik glimlachte en we liepen de deur uit. Onderweg was het stil. Ik ben vandaag niet echt in de mood. Ik ben moe.

Aangekomen bij de dokter, gingen we naar de wachtzaal. Er zaten al een paar mensen, dus wachtten we op ons beurt.

Kwartier later :

Het was eindelijk aan ons. We stonden op en volgden de dokter. "Neemt u maar plaats" zei hij. We namen plaats rechtover hem. "Wat is het probleem?" vroeg hij. "Mijn vrouw heeft al een tijdje last van misselijkheid en buikkrampen" zei Youssef. De dokter keek me aan. "U mag daar op dat bankje liggen" Ik stond op en ging liggen. De dokter kwam naar me toe en deed allerlei kleine testjes.

~

"U zal een afspraak moeten maken in het ziekenhuis, want ik kan niet precies zien wat er aan de hand is, ik geef je wel een paar medicijnen mee tegen misselijkheid" zei de dokter en gaf me een papiertje. "Ok bedankt" zeiden ik en Youssef. We stonden op en liepen naar buiten.

We gingen langs de apotheker. Daarna maakte Youssef een afspraak met het ziekenhuis die binnen 2 dagen plaatsvind. Voor de rest van de dag deed ik niks speciaals. Volgens Youssef moest ik een beetje uitrusten. Terwijl ik ziekjes in bed lag, ging Youssef werken. Ik belde Nisrine om te vragen of ze naar me toe kon komen, want ik verveelde me.