Nieuwe stad, nieuw leven?

79

Ilham :

Mijn blik veranderde meteen en mijn glimlach verdween. Safae zag het en draaide haar meteen om. Yanis kwam naar me toe. "Mag ik je even spreken?" vroeg hij. "Ik laat jullie eventjes wel alleen" zei Safae en ging weg.

Ik en Yanis stonden alleen in de keuken. "Wat is er?" vroeg ik droog. Hij zuchtte. "Wanneer ga je eens normaal doen?" Ik rolde met mijn ogen. "Oke wat is er liefje?" vroeg ik met een fake glimlach. Hij begon te lachen. "Onmogelijk om een normaal gesprek met je te hebben" "Zeg nou maar wat je te zeggen hebt" "Mijn vraag blijft hetzelfde, waarom geef je me niet een kans" Ik zweeg eventjes. Ik weet zelf ook niet waarom...

"Omdat..." Mijn ma kwam de keuken in. "Benti kan je de tafel afruimen aub?" vroeg ze. Ik knikte ongemakkelijk. Ik wil niet dat ze denkt dat er tussen mij en hem iets is ofso.

Mohim ik ging dus de tafel afruimen samen met Amel, Saliha en Safae. Daarna namen we afscheid van mo zijn ouders, want die gingen weg. Nu bleef alleen mijn tante Latifa en de moeder van Yanis over. Yanis en ik hadden de hele tijd ongemakkelijke oogcontact 👀.

23u00 :

Galti Saliha was net weg samen met Yanis en Sara. Ik en de meisjes, ging naar boven en ik vertelde hun wie Yanis was. Daarna spraken we nog over meisjes dingen, echt gewoon pure girls talk 💄💅

De volgende morgen ontbeten we allemaal te samen. Het deed goed om eens een volle huis te hebben in plaats van altijd met 3 te zijn. De hele dag hebben ze met ons doorgebracht, maar jammer genoeg moesten ze in de avond weer weg.

~

Een week is al voorbij gegaan, iedereen heeft zijn routine weer teruggepakt. Elke avond kwam ik doodmoe thuis aan, haalde ik mijn gebeden in en ging dan slapen. Ik doe mijn werk graag, maar het is echt vermoeiend.

Next morning :

Ik stond op en ging onder de douche staan. Daarna verzorgde ik mijn huid en mijn haar en ging naar mijn kamer. Ik trok mijn kast open en haalde er een zwarte kokerrok uit met een beige sweater. Ik trok mijn kleren aan en stak mijn haren in een hoge strakke knot. Ik maakte me snel op, spoot mijn favo geurtje en trok mijn zwarte pumps aan.

Vandaag zou de directeur langskomen, dus is wel normaal dat ik er deftig wil uitzien. Ik nam mijn tas en liep naar buiten, richting mijn auto.

20u00

Voor 1 keer was ik vandaag een beetje vroeger klaar. Ik liep mijn kantoor uit en stapte de lift in. Ik heb echt doodhonger.Kan niet wachten tot ik thuis aankom.

Ik kwam beneden aan en wie zag ik? Yanis. Hij was deftig gekleed. (Jeans met een strakke witte hemd 👅) Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug.

"Ik kwam je ophalen" zei hij. "Heb mijn eigen auto wel" "Heb je geen honger dan?" Wtf kan hij me gedachtes lezen ofso. "Jawel" "Kom dan gaan we een hapje eten" Ik keek hem gewoon aan zonder iets te zeggen. "Zeg wollah je gaat ook moeilijk doen voor dit" Ik begon te lachen. Hij glimlachte smooth terug. "Kom" zei hij en trok me mee.

We stapten allebei ons auto in. Hij deed teken dat ik hem moest volgen, dus dat deed ik ook. Ondertussen belde ik Amel om haar te vertellen dat ik ging eten met Yanis.

"Is dat erg?" vroeg ik. "Hoe bedoel je erg?" "Zehma is dit wel een goed idee om met hem te gaan eten?" "Ja waarom zou het een slecht idee zijn?" "Pfff ik weet niet" "Kom op geef hem gewoon een kans, hij is echt lief" "Ja ik zie wel, mohim ik spreek je wel als ik thuis ben" "Is goed babe" Ik legde af en reed verder.

We kwamen aan in een restaurant. Het was niet zo druk, wat normaal is want het is midden in de week. We liepen samen naar binnen en gingen zitten aan een tafel van 2. De ober kwam en gaf ons 2 menukaarten.

"Heb je je keuze gemaakt?" vroeg hij. "Ja jij?" Hij knikte en riep de ober. Hij kwam, nam onze bestelling af en ging weer weg. "Dus" zei Yanis. "Voordat je weer dezelfde vraag gaat stellen, ik weet het niet, ik weet niet waarom ik je geen kans geef" Hij begon te lachen. "Ik ging gewoon vragen hoe je dag was" "Ohw" zei ik en lachte verlegen. "Maar aangezien je erover begint, als je het niet weet, waarom geef je me dan gewoon geen kans?" "Omdat ik bang ben, bang om weer gekwetst of achtergelaten te worden..." Hij hield mijn hand vast. "Ik beloof je dat ik je nooit achter ga laten, diegene die jou kan achterlaten is gewoon niet goed wijs" Ik kleurde rood en keek naar beneden. Het eten kwam eraan, dus hij liet snel mijn hand los en we begonnen te eten.

Nadat we hadden gegeten, liepen we naar buiten en namen we afscheid van elkaar. "Het was gezellig" fluisterde hij in mijn oor terwijl hij een kusje op mijn wang duwde. Ik glimlachte en stapte mijn auto in. Hij deed teken dat hij me nog zou bellen en stapte zijn auto ook in.

Ik kwam thuis aan en groette mijn ma. "Hoe was je dag schat?" "Ja hmdlh die van jou?" "Ja gewoontjes, heb je honger?" "Nee shokran, ik ga mijn gebeden inhalen en dan slapen" "Is goed hbiba slaapwel" Ik gaf haar een kus op haar hoofd en liep naar boven.

23u18 :

*klop klop* "Ja" Amel kwam naar binnen. "Enn? Vertel me" zei ze en kwam op me bed zitten. "We zijn gaan eten" "Details aub!" *Ik vertelde haar alles*

"Awww cute" zei ze. Ik zuchtte. "Ilham grijp gewoon de kans? Hij is knap, lief en hij is serieus met je" "Ik weet het, maar... Youssef..." zei ik zacht. "Komt het door hem?" Ik knikte. "4 jaar, 4 jaar heeft hij niks van hem laten horen, waarom kan hij verder gaan met zijn leven en jij niet?" "Omdat ik nog van hem hou! Wat zou jij doen als mo je zomaar verliet he?" Ze zweeg. "Je snapt het niet, het is niet gemakkelijk" "Nee omdat jij het jezelf moeilijk maakt" zei ze en stond op.

"Ilham laat Yanis niet gaan gewoon door Youssef, want moest Youssef echt van je houden, zou hij al op 1 of ander manier contact met je gezocht hebben" zei ze voor ze mijn kamer verliet.

De hele nacht heb ik aan de woorden van Amel gedacht. Ze heeft eigenlijk wel gelijk, maar de waarheid komt altijd zo hard aan 😔