Nieuwe stad, nieuw leven?

172

Het was een buitengewone zaterdag. Ik zat thuis te niksen. Youssef was gaan werken en Ayoub was bij vriendjes gaan spelen. Ik besloot om Amel eventjes te bellen. "Salam schat" zei ik. "Walikoum salam alles goed" "El hamdoulilah met jou" "Hamdoulilah ewa fayn" "Tranquille thuis jij" "Same, wat zijn de plannen voor vandaag?" "Niks speciaals jij?" "Ook niks, geen zin om afkomen wela?" "Hmm ja why not" "Kom, mo werkt toch tot 's avonds laat dus kunnen we wat tijd samen spenderen" "Allez, ik maak me klaar en kom" "Goed tot straks!" "Doeii!"

Ik kleedde me snel aan en ging de deur uit. Ik luisterde naar ma lionne - Ghetto Phenomene (aanrader!!) en zong zachtjes mee. Voor ik naar Amel ging, deed ik wat snack inkoopjes.

Aangekomen, belde ik aan. Ze deed de deur open en sprong me om de hals. We liepen verder naar binnen. "Ewa fayn!!! Je laat niks meer van je horen!" "Pfff ja ewa druk druk" "Zehma druk druk" "Nee wollah, met Youssef, Ayoub, werk..." "Hoe gaat het met Youssef eigenlijk?" vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op en zuchtte. "El hamdoulilah" zei ik zachtjes "Ik hoop alles goed?" Ik keek haar aan en voor ik het wist, vloeide de tranen naar beneden. "Omg noo waarom huil je!" zei ze en knuffelde me.

Ik veegde mijn tranen weg en zuchtte alweer. "Het is gewoon moeilijk om hem zo te zien aftakelen en niks te kunnen doen" "Verslechterd hij?" "Verwacht je dat hij verbeterd dan?" Ze nam me in haar armen. "Ilham weet dat Allah degene beproeft waarvan hij houd" zei ze. "Ja weet ik" "Maar als je erover wil praten of je hart wil luchten, mag dat altijd oke!" Ik knikte. "Ik heb me gewoon te veel ingehouden" zei ik. "Ja daarom, lucht je hart maar uit, gaat je goed doen" Ik veegde mijn natte wangen droog.

"Ik besef het nog niet, maar alles kan zo snel gaan..." "Wat bedoel je" "Hij blijft maar verslechteren en de dokter zei dat..." Ik snikte. "Wat zei de dokter" "Dat... dat hij ooit op een fase zal komen waar hij niks meer zal kunnen doen" zei ik huilend. Ze nam me in haar armen.

Ik keek haar aan en zag dat ze ook rode ogen had. "Daarom, alles kan zo snel gaan en ik ben bang dat ik het nooit zal kunnen accepteren" "Je zal het wel moeten Ilham. Allah swt gaat je wel de kracht geven waardoor je het gaat kunnen" "Ik kan me geen leven voorstellen zonder Youssef, elke morgen opstaan zonder hem aan mijn zij? Onmogelijk" "Denk daar niet aan"

18u00 :

Youssef belde me. "Hallo" "Allo waar ben je?" "Bij Amel" "Ah ik ben thuis" "Ok ik kom zo" "Goed" "Beslema" zei ik en legde af. 

"Youssef?" Ik knikte. "Moet je naar huis?" Ik knikte alweer. "Blijf nog heel eventjes" "Oke dan"

Een uur later :

"Ik moet er nu echt vandoor" zei ik. "Nog heel eventjes!" "Dat zeiden we een uur geleden ook 😂" Ze begonnen te lachen en ik stond op.

Ik trok mijn jas en schoenen aan en knuffelde Amel. "Dankje schat voor alles" zei ik. "Jij bedankt" We knuffelden elkaar en toen ging ik er vandoor.
~
Thuis aangekomen, hing ik mijn jas aan de kapstok en trok ik mijn schoenen uit. Ik liep verder naar binnen en zag Youssef en Ayoub in de tuin voetballen 😍.

Ik bleef eventjes kijken naar hun. Hoe schattig ze speelden, hoe Ayoub zich amuseerde met zijn vader en hoe trots Youssef naar zijn zoontje keek. Ik glimlachte en besloot om hun verder te laten spelen. Ik liep naar boven en trok mijn pyjama aan.

Ik ging terug naar beneden. Ze waren nog steeds buiten aan het spelen. Ik liep naar buiten. "Mamaaa!" riep Ayoub meteen en liep mijn kant op. Ik ving hem op. Hij knuffelde me. "Ik jou gemist" zei hij. "Ouh ik jou ook schatje" "Ik ook" zei Youssef en gaf me een kusje. Ik begon te lachen en gaf hem een kusje terug.

"Heb je gevoetbald met papa?" vroeg ik. "Jaaa!" "Hij heeft me echt moe gemaakt" zei Youssef. "Ben je moe?" Ayoub schudde zijn hoofd. "Wat ben je nog niet moe?" zei Youssef. Hij schudde weer zijn hoofd.

"Kom ik steek je in bad" "Nee ik wil niet" "Jawel je moet" "Nee ik ben mooi" "Ja en als je gaat douchen ben je nog mooier" Hij glimlachte. "Mooier dan papa" zei hij. "Natuurlijk!" zei ik en liep met hem naar boven. "IK HOOR JULLIE!" riep Youssef van de keuken.

Ik stak Ayoub in bad en daarna trok ik zijn pyjama aan. "Nu slapen" zei ik. "Nee ik wil niet" "Het is al laat" "Ik wil eerst film zijn" Ik zuchtte. "Hup ga naar beneden" "Yes!" zei hij en rende naar beneden.

Ik zette Nemo voor hem op, die film heeft hij al 80 keer bekeken, maar hij vindt het nog steeds leuk.

Youssef kwam erbij zitten met een zak chips. "Slaapt hij al" zei hij. Ik keek naar Ayoub die inderdaad lag te slapen. "Zie je en dan zegt hij ik ben niet moe, ik ga hem naar boven brengen" "Nee ik breng hem wel" zei Youssef en nam hem op. Ondertussen zocht ik een leuke film op netflix.

Youssef kwam terug naar beneden met 2 kaartjes in zijn handen. Hij kwam naast me zitten. "Heb je al een film gevonden" vroeg hij. "Nope wat heb je in je handen?" vroeg ik. Hij glimlachte en keek me aan. "Wat?" zei ik. Hij gaf me de 2 kaartjes.

"GAAN WE NAAR DUBAI??!!" riep ik. "Rustig Ayoub slaapt" "Omg je bent de beste!!" "Weet ik!" Ik begon te lachen en knuffelde hem. "En Ayoub?!" "Die blijft een paar daagjes bij mo en Amel" "Heb je het al gevraagd?" "Jup is al geregeld" "Sow sow kapot nice omg 😍" zei ik en knuffelde hem alweer.