Nieuwe stad, nieuw leven?

66

Ik : hoe kom je aan mn nummer?

Hij : Dat wil je wel weten he 😏😏

Ik : ja geen grapjes nu

Hij belde me. Ik haakte af.

Hij : waarom haak je af

Ik : waarom bel je

Hij : omdat ik je wil spreken

Ik : kan je hier ook

Hij : ik wil je mooie stem horen

Ik : nee krivaaa

Hij : hahaha pak op en ik zeg vanwaar ik je nummer heb

Ik zuchtte en nam op.

Hij : dag schat

Ik : doe effe normaal ja

Hij : haha ik hou ervan als je zo doet

Ik : ga je nog zeggen vanwaar je mn nummer hebt of?

Hij : eerst een beetje praten met jou

Ik : oeffff doe nou niet irritant

Hij : oke smahle ik heb je nummer van Nisrine

Ik : kan niet?

Hij : ga ik liegen?

Ik : ja verwacht ik wel

Hij : haha nou nee dus

Kifesh Nisrine geeft me nummer? Kan toch niet. Ik bel haar straks wel.

Ik : ok ciao

Hij : nee wacht

Ik : wat

Hij : ik wil je eens zien

Ik : leuk voor je

Hij : serieus Ilham

Ik : ja maar ik jou niet, dus challas

Hij : whahhaa we spreken elkaar later wel

Ik legde af en belde Nisrine meteen.

"Nis heb je mijn nummer aan Yanis gegeven?" "Ja al een tijdje geleden hoezo" "waarom?" "Omdat ik dacht dat je hem wel zag zitten" "pfff nu gaatie me stalken" "wollah ilham geef hem een kans hij is echt lief" "uhuuu heel erg lief" zei ik sarcastisch. "Nee sah ik ken hem echt al lang en hij is een schatje" "Pff mohim ik ga slapen goed" "Ja gn baby" "Gn"

Ik kroop onder mijn dekens en dacht na over die Yanis. Ik heb geen zin in hem.

Amel :

De volgende morgen stond ik op en zag ik mo naast me slapen op een stoel. Wanneer is hij gekomen? Awww wat een schatje is hij toch. Ik probeerde mezelf recht te zetten en aaide zachtjes over zijn haren heen.

Hij opende zijn ogen en keek me aan met een glimlach. "Ben je wakker" zei hij. Ik knikte. "Wanneer ben je gekomen?" "Gisternacht" "hebben ze je gelaten?" Hij schudde lachend zijn hoofd. "Ben naar binnen geglipt" "hahaha aww" zei ik en kneep in zijn wang. Hij stond op en duwde een kus op mijn hoofd. "Ik ga ontbijt halen ja" "dankje ben die eten hier beu" Hij ging weg en ik bleef alleen in me kamertje.

De verpleegster kwam naar binnen. "Goeiemorgen" zei ze vriendelijk. "Goeiemorgen" zei ik met een glimlach. "Gaat het wat beter vandaag" "Ja hoor" "dan is het goed, ik heb ontbijt voor je mee" "dankjewel" "alstublieft" zei ze en legde het op mijn schoot.

"De dokter komt straks langs" zei ze voor ze weg ging. "Oke is goed" Ik legde de plateau naast me en wachtte op mo die zo meteen met het ontbijt zou komen 👅

Youssef :

Gechrokken werd ik wakker. Ik heb net een nachtmerrie gehad. Dat de BXX'ers opzoek waren naar mij en Samir en dat de anderen ons wouden beschermen, maar dat het niet goed eindigde...

Ik heb hier geen goed gevoel bij. Ik zie dit niet als zomaar een nachtmerrie, maar als een teken. Een teken dat ik weg moet. Weg uit belgie. Ze mogen ons niet vinden.

Ik stond op en keek naar het uur. Het was al 19 uur. Ik liep naar de badkamer en nam een heerlijke douche.

Na mijn douche, wikkelde ik een handdoek rond mijn middel en ging ik voor de spiegel staan. Ik bekeek mezelf. Ik herkende mezelf bijna niet meer. Bedekt met blauwe plekken en wonden over heel mijn lichaam. Zwarte cirkels rond mijn ogen van vermoeidheid. Moe van al die dingen die ik moest verdragen. Ik ben niet meer de oude Youssef. Ik ben kapot, moe, ik kan niet meer. Ik heb rust nodig die ik hier niet vind. Ik moet hier weg.