Nieuwe stad, nieuw leven?

155

In de auto was het gezellig. We spraken en lachten over van alles en nog wat en zongen mee met oude liedjes.

2 uur later :

We waren aangekomen in Rotterdam. Youssef parkeerde de auto en we stapten af. Ik stak Ayoub in zijn buggy en we liepen richting de stad.

Stad, betekend shoppen! Dus dat hebben we voor 4 uurtjes gedaan. Winkels in en uit. Rond een uur of 7 kregen we honger, dus liepen we een restaurantje in. We namen plaats. Ayoub was net in slaap gevallen. Komt goed uit, want dan kunnen we op ons gemakje eten.

Youssef :

Ik kreeg opeens hevige buikpijn. Ik wou op grond liggen van de pijn. Alsof iemand de hele tijd een mes in mij duwde. "Youssef??!" hoorde ik Ilham bezorgd zeggen. Ik legde mijn hoofd op tafel en mijn handen tegen mijn buik. Ya Allah laat dit overgaan.

Ik voelde Ilham's handen tegen mijn hoofd. "Youssef wat is er" "Buikpijn" zei ik moeilijk. "Wacht hier oke, ik haal de auto en we gaan naar huis!" zei ze.

Ilham :

Ik nam Ayoub met me mee en sprintte naar de auto. Ik deed zijn buggy snel snel in de koffer, stak Ayoub achterop en deed zijn gordel om. Ik stapte vooraan in, startte de auto op en reed snel naar het restaurant.

"Youssef ik ben er, sta op" zei ik. Hij hief zijn hoofd op. Hij was helemaal wit meskeen. Ik hielp hem met opstaan en we gingen naar buiten. Ik zette hem in de auto, stapte in en reed weg.

"Gaat het?" vroeg ik na 10 minuutjes. "De pijn is een beetje weg" zei hij. "Hamdoulilah, slaap een beetje, je hebt al de hele dag niet gerust" zei ik. Hij deed zijn stoel naar achter, zette zijn ene hand op mijn dij en sloot zijn ogen.

Ik pakte mijn sjaal en deed het over hem heen. Ik maak me echt zorgen over zijn gezondheid, dit kan echt niet. Morgen gaan we terug naar de dokter. We hebben dringend resultaten nodig.

21u15 :

Nog een halfuurtje en we komen thuis aan. Youssef en Ayoub slapen nog altijd. Ik was geconcentreerd op de weg, toen ik Youssef hoorde bewegen. Ik keek hem aan. Hij had een glimlachje op zijn gezicht. Op dat moment realiseerde ik me dat ik echt gek op hem ben. Of hij nu ziek, gezond, arm, rijk, dik of dun is, ik hou van hem tot de laatste adem die ik zal uitblazen.

"Goed geslapen" zei ik. Hij knikte. "Nog pijn?" "Nee niet meer" "Morgen gaan we naar de dokter" "Hoeft niet" zei hij. "Niks te hoeft niet, we gaan klaar!" Hij glimlachte weer. "Dit is niet grappig Youssef!" "Nee jij bent grappig" Ik zuchtte. "Slaap slaap"

Youssef :

Ik opende mijn ogen en het eerste wat ik rook was Ilham haar parfum. Ze had haar sjaal op me gelegd, daarom. Ik glimlachte en ze keek me aan. "Goed geslapen" vroeg ze. Ik knikte. "Nog pijn?" "Nee niet meer" De pijn is el hamdoulilah over, maar de pijn die ik daarnet voelde was echt onbeschrijfelijk. "Morgen gaan we naar de dokter" zei ze. "Hoeft niet" "Niks te hoeft niet, we gaan klaar!" Ik glimlachte. Ik hou ervan als ze zo overbezorgd doet. "Dit is niet grappig Youssef!" "Nee jij bent grappig" "Slaap slaap"

21u45 :

Ik parkeerde de auto in de garage en we stapten af. Youssef nam Ayoub op en we liepen naar binnen. 

Ik deed Ayoub zijn pyjama aan en stak hem in bedje. Hij was echt moe, want hij is niet 1 keer wakker geworden.

Daarna trok ikzelf mijn pyjama aan, deed mijn make up af en stak mijn haren in een slordige knot. Ik ging in bed liggen bij Youssef en drukte mezelf dicht bij hem aan. Op dit moment wil ik niks anders dan bij hem zijn.

Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte kusjes op haren. "Ilham" zei hij schor. "Ja" "Je bent lelijk" "Ahaa" zei ik en kneep hem. "Grapje grapje auw" "Dacht het al" Hij glimlachte en drukte een kusje op mijn lippen.

Sorry sorry sorry dat ik al zo'n lange tijd niet heb gepost! Ik beloof jullie dat ik me best ga doen om vaker te posten, onder andere vandaag nog. Willen jullie wel eerst het verhaal "Het leven van Maissa" lezen van @schrijfster_rd