KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

18. Temas Bağımlısı

Tam bir şeyler düzeldi derken bir anda her şey bozuluyordu. Teknede Can'la yakınlaştıkları için sevinirken Uzay, yine bir şeyler ters gidip keyfi kaçmıştı. Üstüne üstlük Can'dan ayrılırken sarışın oğlan onun yüzüne bile bakmamıştı.

Saat epey geç olmuş Kerem arayıp Enes'in okulda kavga ettiğini çocuğun da hastanelik olduğunu söyleyince Uzay'ın kan beynine sıçramış aklına ilk gelen ise Enes'in zarar görüp görmedi olmuştu.

Kaç gündür içindeki kıskançlıkla  oğlu gibi gördüğü çocuğa kör olan adam Enes'i kendinden uzak tutmuş, nasıl olup olmadığını bile merak etmemişti. Oysa daha birkaç gün önce kollarında ağlamıştı. Şu an kendinden de bu hissettiği duygudan da nefret ediyordu! Başına kötü bir şey geldiğinde onu değil Kerem'i arayacak kadar uzaklaşmış olmaları içini yakmıştı.

"Kaç gündür bu kadar mı uzak davrandım ona..." kendine kızarken nihayet Can'ın kaldığı evin oraya kadar gelmişti. Bir de bu sorun vardı. En son kötü ayrıldıkları oğlan şimdi yanında Uzay'ı ister miydi? Yüzüne bile bakmamıştı giderken küçüğü. Kaygıları kafasını istila etmişken anahtarı olmasına rağmen zili çalmak zorunda hissetmişti kendini.

Zilin sesiyle Can kapıya doğru adımlarken Enes'in geldiğini düşünerek açtığında karşısında Uzay'ı görmeyi beklemiyordu.

"Ne oldu, neden geldin?"

"Bu gece Enes, Kerem'de kalacakmış ben de seni yalnız bırakmamak için burada kalacağım."

"Sana söylemiştim çocuk bakıcılığına ihtiyacım yok! Ben kendi başımın çaresine bakabilirim! Beni rahat bırak !"

Uzay bir anda içeriye girip oğlanı kollarından tuttuğunda kaşları çatmıştı.

" Can senin neyin var ? Neden bana böyle davranıyorsun ? Ne yaptım söylesene artık! " diye sordu sinirle.

Gözleri dolmuştu  hemen çocuğun. Salona doğru gidip kendini koltuğa attığında Uzay'da arkasından gitmişti.

" Can lütfen, bu halin beni gerçekten üzüyor neyin var söyle bana. Tekneden beri yüzün asık bir şey mi yaptım?" 

Sorusuna cevap alamayınca sıkıntılı bir nefes verdi adam.

"Peki Can böyle sessizce oturalım. Ne zaman istersen o zaman söylersin. Ama ben bu gece burada kalacağım!" dedi öfkeli bir sesle Uzay.

Üzerindeki ceketi çıkarıp koltuğa fırlatıp gömleğinin de kollarını dirseklerine kadar katlayarak banyoya doğru ilerledi. Eline yüzüne soğuk su vurup kendini bir nebze olsun sakinleştiren adam salona geri döndüğünde Can, yanından kalkıp yatak odasına gitmış yaklaşık iki saate yakın yakında odasından çıkmayınca artık Uzay'ın sabrı tükenmişti.

Kendine bir bardak kahve yaparken ona da yaptı. Elindeki fincanlarla oğlanın kaldığı odanın önüne gelince aralık kapıdan çocuğun yatakta oturmuş elindeki küçük deftere bir şeyler çizdiğini gördü.

"Can"

"Uzay konuşmak istemiyorum!" Basini kaldırıp yüzüme bile bakmamıştı oğlan.

"Senin için kahve yaptım." dediğinde hemen adamın elindeki kahve fincanına baktı. Ellerindeki fincanlarla yanına  kadar gidip birini ona verirken bile aynı inadı devam ediyordu oğlanın.