KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

96. Cezalandır beni babacık!

Kerem, Enes'in yanına oturup çocuğu kolunun altına aldığında Uzay, mutfakta içkisini hazırlıyordu. Çok fazla içtiği için Kerem ne zaman onu uyarsa hemen sinirlenip tepki gösterdiği için Kerem de artık karışmıyordu kardeşine.

Kolunun altındaki oğlanın başını yavaş yavaş okşarken derince bir öpücük kondurdu şakağına.

"Çok korkuttun beni!"

"Özür dilerim. İsteyerek yapmadım ama öyle şeyler oldu ki anlatsam bana hak vereceksiniz."

Uzay, elindeki bardakla tam karşılarındaki koltuğa oturup, içkisinden bir yudum aldı.

"Ne oldu peki? Ne işiniz vardı o adamın evinde?"

" Biz bu sabah kahvaltı yapmak için buluşmuştuk."

"Kimlerle?"

"Alaz, Can bir de o işte."

 Mert'in adını anmak istememişti Enes. Yine de Uzay'ın Mert'in yanlarında olduğunu duyunca yüzünde alaylı bir gülümseme oluşmuş başını önüne eğerek içkisinden bir yudum aldı.

"Oturduğumuzda Can'ın sürekli telefonu çalıyordu. Babasının onu sürekli aradığını ama açmadığını söyledi bize. Devran, aramaya devam edince dayanamayıp açtı telefonu. Can'ı yanına çağırdı ama Can gitmek istemeyince dört beş tane takım elbiseli adam yanımıza geldi. Devran da Can'ı yanına gelmesi için bizimle tehdit etti.

Uzay'ın bir anda alaylı yüz ifadesi şeytansı bir öfkeye büründü. Öyle bir baktı ki Enes anlatacaklarına birkaç saniye ara vermek zorunda kaldı.

"Biz de onu yalnız yollamamak için onunla beraber gittik."

"Bana niye hemen haber vermedin? Ya size bir şey yapsaydı o şerefsiz!"

"Sevgilim o an ki gerginlikle unuttum işte. Biz oraya gittiğimizde Devran'ın adamı Can'ı içeriye bizsiz alacağını söyleyince Mert izin vermedi. Adam onu dinlemeyip Can'ı tek götürmek için zorlayınca Mert de adamın silahını alıp onun bacağına sıktı."

"Siktir! Ne!? Ne diyorsun sen Enes!"

Uzay, elinde sıktığı bardağıyla yerinden kalkıp boştaki eliyle yüzünü sıvazladı. Zor dayanıyordu.

" Adam dışında kimseye bir şey olmadı.Sonra Devran yanımıza gelince hep birlikte eve girdik. Evde kimi gördüğümüze inanamayacaksınız. "

"Kim?"

"Eda." Demsiyle ikisi de anlam veremedikleri için kaşlarını çatıp daha da sinirli baktılar.

"Ne alaka? Eda'nın ne işi var orada? Zorla mı getirmiş o şerefsiz?"

Uzay elindeki bardağı yere fırlattığı gibi "Sikeceğim o şerefsizi, yaşatmayacağım!" Evden çıkmaya yeltendiğinde Kerem ile Enes zar zor tutup eve geri soktular öfkeli adamı.

"Ya durun bir bitireyim."

Sakin kalmaya çalışıyorlardı.

" Eda'yı hastanede gördüğü günden beri takip ettiriyormuş zaten. Defalarca Eda'yla konuşmak istemiş ama bizimki kabul etmeyince de bugün zorla getirtmiş ama durum sandığınız gibi kötü değil. Şimdi anlatacaklarıma çok şaşıracaksınız."

Uzay yerinde zor duruyordu. Her an çıldırıp yanlış bir şey yapmasına sebep olmadan pat diye söyledi her şeyi Enes.

"Eda, Devran'ın kızıymış."

İkisi de boş boş çocuğun suratına bakıyorlardı. Kelimelerin şu an beyinlerine ulaştığını sanmıyordu Enes o yüzden yine tekrar etti.

"Can ile Eda da kardeşmiş."