KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

83. Çok özledim seni

Odadaki herkes birbiriyle  konuşuyor ama Can kulaklarındaki uğultudan dolayı ne konuştuklarını anlayamıyordu. Boğuluyordu sanki. Kalbi, babası ve Uzay'ı gördüğünden beri öyle hızlı atıyordu ki bir de üstüne babası saçlarını sevmişti...

En son ne zaman bunu yapmıştı ki? Galiba hiç.

Neden öyle çekip gitti peki?

Ya Uzay...

O neden kendisine karşı böyle soğuk davranıyor hiç anlamıyordu Can. Onu boğan sıkıntıyla gözlerini kapayıp kulaklarındaki uğultunun geçmesini bekledi. 

"Can iyi misin ?"diye sorduğunda Eda, gözlerini aralayıp ona baktı. İyi değildi. Ağlamak, bağırmak istiyordu. Uzay'ın sarılmasına, geçti demesine ihtiyacı vardı. Hiç bir şey söylemeden Uzay'a baktığında bakışları birbirini buldu ama yüzünde kendisine karşı ufacık bir ifade bile  göremedi Can. 

Ağlamamak için kendini sıktığından boğuk sesiyle "Uzay" diye seslendiginde Can, adam odanın bir ucunda durmuş cevap vermeden öylece Can'a bakıyordu. 

"Bana sarılmayacak mısın? Çok özledim seni..." 

Karşısındaki adam sanki yabancıymış gibi hala kendisine bakmaya devam ederken hiçbir şey söylemeden bakışlarını Can'dan kaçırdı Uzay. Kerem, Uzay'ın yanına gidip koluna dokundu.

"Kardeşim hadi!"

Can, onun başını önüne eğmiş halde sıktığı yumruklarını görünce bir şeyler olduğunu anlamıştı. Yoksa onun Uzay'ı böyle yapmazdı. Ondan bir saniye bile ayrı durmazdı peki ya şimdi niye gelip sarılmıyordu ki ona. Neden mahrum bırakıyor kendini Can'dan. Mert'in dediği gibi gerçekten beni sevmiyor mu yoksa? Soğudu mu benden? Diye bin tane vesvese aklına hücum edince sarışın oğlanın kalbi sızlamış, gözleri dolmuştu. Bakışlarını Uzay'dan çekip ellerine dikti. Sevmiyordu beni diye karar verdi. O yüzden neden diye bile sormak istemiyordu. Mert'in lafına inanmamıştı oğlan  ama Uzay bu hareketleriyle onu haklı çıkarmayı başarmıştı. Oysa ki Can haftalardır onun özleminden ağlamış ona bir şey olmasın diye deli gibi korkmuştu. Her gün onun göğsünde uyuduğunu hayal ederek gözlerini yumup uyumuştu. Ne ailesi ne de başka birini sadece onu özlemişti. Fakat adam onun yokluğunda ondan vazgeçmişti. Burada bile başkalarının zoruyla durduğu öyle belliydi ki Uzay, Can herkesin olduğu bu odada yine kimsesiz hissetmeye başlamıştı.

Dolu gözlerini kimse görmesin özellikle Uzay'ın karşısında ağlamamak için yatağında yan dönüp başını kimsenin olmadığı duvar tarafına çevirdi. Artık kimseyi istemiyordu yanında.

"Yalnız kalmak istiyorum." dediğinde, Enes hemen yanına gelip elinden tuttu. 

"Cancanım iyi misin? Ne oldu?"

"Sonra Enes. Şimdi yalnız kalmak istiyorum." diye yine tekrarladığında Enes üzgünce başını sallayıp Kerem'in yanına doğru gitti.

"Hadi biz çıkalım da Can biraz dinlensin." diyen Kerem, herkesi dışarı çıkardı. Onlar odadan çıkar çıkmaz Can'ın deminden beri tuttuğu gözyaşları akmaya başladı. Değdikleri yerler yanıyordu sanki. Biri kalbini avucunun içine almış da sıkıyormuş gibi hissediyordu oğlan. Bitmişti her şey. Çok sevdiği adam ondan vazgeçmişti. 

Odada ne kadar ağladı belli degildi. İçeriye giren hemşire oğlanın kötü olduğunu görünce ona sakinleştirici yapacağını söyleyince Can hemen kabul etti. Uyumak, her şeyi unutmak istiyordu. İgne yapılmadan önce hemşireye artık ziyaretçi istemediğini odasına kimsenin sokulmamasını ve Mert uyandığında sadece kendisine bilgi verilmesini sıkı sıkı tembihledi. Muhtemelen bu isteğine Enes'ler çok sinirlenecekti ama iyi değildi Can. Uzay'ı hatırlatacak kimseyi etrafında istemiyordu. 

İlacın etkisiyle öyle bir uyumuştu ki uyandığında çoktan akşam olmuştu. Gözlerini açar açmaz gelen hayal kırıklıkları ve üzüntüsü yine göğsündeki yerini almıştı.  Kısa bir süre sonra odanın kapısı çalınıp içeriye biri girdiğinde kafasını çevirip bakmaya bile hali yoktu.

"Nasıl hissediyorsunuz Can Bey?" diye sordu hemşire alçak bir sesle.

"İyi. "

"Bu notu size vermemi istedi bir yakınınız." deyip, elindeki katlı kağıdı Can'a uzattığında bir an için  heyecanlandı oğlan. Uzay'dan geldiğini düşünürken bir heyecanla katlı kağıdı alıp yazılanları okumaya başladı.

"Can

Güzel suratlım. Kendini hiçbir şey için üzme. Seni dışarda bekliyorum. Birlikte çıkacağız buradan. Ben hep yanında olacağım.

Seni çok seviyorum...

Kardeşin Enes"

Sağ gözünden akan yaşa engel olamadı Can. Uzay'dan değildi. Aptal gibi sevinmişti o yazmıştır diye. Onu sevmeyen adam için boşu boşuna ümitlenmişti. 

****