KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

84. Yeni Bir Başlangıç

Dün olanlardan sonra bugün daha iyiydi Can. İçindeki kırgınlık yerini öfkeye bırakmıştı. Mert bir konuda çok haklıydı, Uzay'lar onu yeterince iyi tanımıyordu. Can onların gördüğü kadar ne masum ne de  çok kırılgandı. Her şeyden önce o, Devran gibi bir psikopat babanın elinde her türlü fiziksel ve duygusal işkenceyle büyümüştü. Uzay'ın sevgisi ne kadar yaralarını iyileştirdiyse kendisinden vazgeçmesi yaralarını tekrar açmış fakat bu sefer ne kanıyor ne de acıyorlardı. Sanki hisleri alınmış gibiydi.  

 Sabah hemşire gelip Mert'in kendine geldiğini söyleyince birazcık olsun keyfi yerine gelmişti  oğlanın Şimdi ise onu görmeye gelmişti. Odaya girdiğinde yattığı yerden dışarıyı izleyen Mert, kafasını çevirip kimin geldiğine bile bakmamıştı.

"Beni çok korkuttun!"

Yaralı oğlan Can'ın sesini duyduğunda hemen ona dönmüş, şaşkınlıkla bakmıştı masmavi gözlere.

"C-cann!"

Can, onun yanına gidip yatağının kenarına oturarak elinden tuttu sıkıca.

"Can, sen... Gelmişsin, buradasın."

"Geldim tabi. Aptal gibi vuruldun. Ödüm koptu öleceksin diye!" söylendiğinde, hem Can'ın hem de Mert'in gözlerinden yaşlar akmaya başladı. 

"Bırakmadın beni!"

" Bırakmadım! Bırakmayacağım da! Söz verdim, unuttun mu?"

"Bırakma..." deyip, daha da çok yaş aktı, ağlamaktan kızarmış gözlerinden.

Yarasına dikkat ederek üzerine doğru eğilip, alnından öptü oğlanı. Mert de onun gibi şu an tek başındaydı bu hayatta ve Can dan başka kimsesi yoktu ama onu yalnız bırakmayacaktı Can. Mert'in ona karşı hissettiği şeyler aşk değil takıntıydı ve onun desteğe ihtiyacı vardı. Can, ona beklediği sevgiyi arkadaş olarak misliyle vermeye hazırdı.

Gece epey düşünüp bir sürü kararlar almıştı sarışın oğlan. Hayatını tekrar baştan kuracaktı ve bir daha ise kimseye güvenmeyecekti. Uzay, ona olan güvenini öyle bir sikip atmıştı ki bir gecede içindeki sevgi nefret demeye bile dili varmıyordu ama tamiri mümkün olmayan kötü bir duyguya dönüşmüştü. Ve o göğsüne ağırlık yapan bu kötü duygudan en kısa zamanda kurtulmak istiyordu.

Yüzüne sevgiye muhtaç halde bakan Mert'in saçlarını okşamaya başlayınca oğlan hemen gözlerini kapadı  "Nasıl hissediyorsun kendini?" Hala kapalı olan gözlerini açmadan konuştu Mert.

"Sen buradasın ya çok daha iyiyim."

"Buradayım. İyi ol. Hemen iyileş." diyerek, saçlarını çekti Can. Acıdıysa demek hemen gözlerini açıp inledi yaralı Mert.

"Ahh acıttın!"

"Sus! Sana hala kızgınım."

"Tamam kız ama hep yanımda ol, tamam mı?"

"Ya tamam dedik ya kaç kere daha söyleyeceğim. Vurulunca kurşun beynine mi geldi anlamadım ki?"

"Ne yapayım şimdi burada böyle olmak bile beni mutlu ediyor."

"Ya sen harbiden salaksın! Orada ikimiz de ölebilirdik biliyorsun di mi?"

"Olsun, yanımda sen varsan sorun yok."

"Yemin ederim şurada seni serumun borusuyla boğup öldürürüm hala salak salak konuşuyorsun!"

"Şimdi ne olacak peki? Baban beni vurdu. Bu saatten sonra peşimizi bırakmaz o manyak?"

" Ortalığı çok karıştırdın. Ben de bilmiyorum ne olacak ama artık yeni bir hayata başlayacağız."

"Biz? İkimiz mi?"