KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

111. Kıskanç Adamlar

"Ne alakası var!"

Evet kıskanmıştı Can. Onun omzunu okşayan el aklına geldikçe dişlerini sıkıp bakışlarını kucağında yumruk yaptığı ellerine indirdi.

"Küçüğüm bana bak." dediğinde Uzay omuzlarını silkip ona bakmadı.
Sandalyesini geri çekip yerinden kalktığını fark edince bakışları hemen yanına gelen Uzay'a kaydı. Sandalyenin yanında bir dizinin üzerine çöküp Can'ın kucağındaki ellerinden tuttu. Etraftaki meraklı insanların onlara baktığından  emindi Can. O yüzden boynundan yüzüne doğru yükselen sıcaklığı hissedebiliyordu.

"Güzelim..."

"Uzay ne yapıyorsun kalk hadi! "

Uzay, onu umursamayıp daha da yaklaşarak dudağına küçük bir öpücük kondurdu. Evet şu an kıpkırmızı olduğuna yemin emindi Can.

"Seni seviyorum küçüğüm... Seni bu hayattaki herkesten her şeyden daha çok seviyorum. İnan bana senden başka kimseye bugüne kadar hiçbir şey hissetmedim bugünden sonra da hissedemem Can. O yüzden boş yere kendini üzme bebeğim. Ben bir tek sana aitim. "

Utancının üzerine bir de gözleri dolmuş tam olmuştu. Kollarını Uzay'ın boynuna sarıp kulağına "Ben de sana aitim "dediğinde adam onu boynundan öpüp yavaş yavaş birbirlerinden ayrılmışlardı. Kimseyi umursamadan sevdiği adama sarılabilmek herkesin içinde onu öpmek harika bir duyguydu. Hepsi Uzay'ın sayesindeydi. Ondan güç aldıkça öz güveni daha yükseliyordu Can'ın.

Yemeklerini yemiş oradan ayrılmışlardı. Birkaç yerde daha dolaştıktan sonra yorulduğu için eve dönmeye karar verdiler.

"Güzelim sen okul işini ne yapacaksın?"

"Bilmiyorum. Buraya geldiğimden beri sadece birkaç kere gittim. Devam edebilir miyim bilmiyorum. "

"İstersen yarın beraber okuluna gider öğreniriz."

"Hiç okula gidesim yok ama benim."

"Can! Olmaz öyle şey! Güzelim boşuna yılını ziyan edemezsin. Bak o sevimsiz bile her gün okula gidiyor!"

Mert'ten asla adıyla bahsetmiyordu. Ama haklıydı Mert bile okul işine ilk sıcak bakmasa da buraya geldiğinden beri aksatmadan gitmişti.

"Off tamam giderim. Peki şimdi ne yapacağız nasıl olacak her şey? Senin işin Türkiye'de benim okulumda burada yine ayrı mı kalacağız?"

"Hayır bebeğim. Benim işimi ben olmasam idare edebiliyorlar. Bir daha seni bırakmam o yüzden okulun bitene kadar buradayım. "

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten... Çok mu sevindin sen bakayım? "

"Hı hımm.."

"Senin yerim ben! " deyip Can'ın dudaklarını, yanağını, çenesini kısacaher yerini ısırmaya başladı.

"Yuhh yavaş lan yavaş bitirdin çocuğu be dağdan mı geldin!"

Mert'in onları basmasıyla hemen ondan ayrılmıştı Can ama Uzay kollarını beline sarıp başını da omzuna yaslayarak derin bir nefes aldı.

"Hoş geldin..."

"Pek hoş bulmadım canımın içi az daha geç gelseymişim senden geriye bir şey kalmayacakmış baksana!"

"Abartma Mert! Hem seni de görürüz ileride..." deyip göz kırpınca hemen huzursuzlandı deli oğlan.

"Bizde Uzay'la okuldan konuşuyorduk yarın okula gidip nasıl devam edebilirim onu öğreneceğiz. "

"Hele şükür aklın başına geldi."

"Uzay'ın etkisi" deyince sevgilisi Can'ın omzundaki başını kaldırıp onu yanağından öpünce Can da onu öptü.