KİMSESİZ ADAMLAR [BxB]

82. Aşk biter mi?

İçeride sevdiği adam varken hastaneye hiç gelmek istemiyordu Uzay. Ayakları geri geri gidiyordu sanki. Sabaha kadar hiç uyumamış olan biteni düşünmüştü. Aklındaki soruları Can' a sormak onunla yüzleşmek isterken bir o kadar da vereceği cevapları duymak istemiyordu. Onu o şerefsiz için ağlarken görünce içinden bir şey kopup gitmişti.

"Sevgim mi bitti?"diye sordu kendine.

Bir insanın aşkı bu kadar çabuk biter mi?

Yoksa karşı koyamadığı
kıskançlığından ötürü aklıyla kalbi ona oyun mu oynuyordu bilmiyordu. Günlerce ona kavuşmanın hayaliyle yanıp tutuşurken şimdi bu haldeydi. İçeriye girip sarı saçlarına dokunmak masmavi deniz gözlerine bakmak istemiyordu. Aşkına değil öfkesine sahip çıkmak istiyordu şu an. Çok canı yanmıştı ama Can kadar yanabilir miydi?

Hastanenin kapısından tam içeriye giriyordu ki önünde yürüyen bedeni fark etmesiyle öfkesi biraz daha arttı. Kolundan tuttuğu gibi adamı kendine çevirdi.

"Ne işin var lan senin burada?" Devran, kolunu onun elinden kurtarıp üzerine bir adım attı.

"Bana bak sabah sabah benim canımı sıkma sıkarım o kafana! Sen kimsin de bana bunu soruyorsun! "

"Defol git elimden bir kaza çıkmasın Devran! Yaklaşmayacaksın o çocuğa! Senin sahte babalığın bana sökmez! "

" Hangi vasıfla buna sen karar veriyorsun? Can'la alakan ne bana söylesene sen?" Normalde olsa asla saklamaz pat diye söylerdi sevgilisi olduğunu ama Devran'dan çekindiği için değil kendi sevgili demek istemediği için "Arkadaşım" dedi Uzay. Kafası çok karışıktı.

"Arkadaş demek?! Ee herkese senin gibi arkadaş lazım o zaman baksana ortalığı ayağa kaldırdın bir çocuk için amma değerliymiş arkadaşın..."

"Evet değerli! Sen anlamazsın! Ne de olsa kendi oğluna eziyet etmiş, öldürmekle tehdit edip kovmuş adamsın!" Devran, onun söylediklerine sinirlenip yakasına yapışınca Uzay adamın ellerinden  sertçe tutup çekti yakasından.

"Seninle sonra görüşeceğiz. Bu artistliklerinin hesabını vereceksin!" deyip Can'ın odasının olduğu tarafa yürümeye başladı tipini siktiği babası. Uzay da onun arkasından ilerliyordu. Babası ondan önce odanın önüne vardığında kapıyı açmadan önce birkaç dakika oyalanıp öyle açtı kapıyı. Uzay'ın tuhafına gitse de takılmadı buna.

"BABA!"

İçeriden Can'ın masumca baba deyişini duyunca göğsüne bir ağırlık çöktü Uzay'ın. Oyalanmayıp oda kapının önüne geldiğinde Devran'ın arkasından Can'ı gördü. Dünden beri ilk defa göz göze gelmişlerdi. Sarışın oğlanın dolu olan gözleri  sevgilisini görünce akmaya başlamış "Uzayyy" demişti çatallaşmış sesiyle. Adının böyle  söylenmesi canını yakmıştı Uzay'ın. Öfkesinin üzerine hiç iyi gelmemişti sesi.

Devran, kafası karışık Uzay'ın önünden ilerleyip Can'ın baş ucuna doğru geçti. Can kafasını kaldırıp Devran'a bakarken yüzünden tüm duyguları okunuyordu.

"Baba sen beni kurtarmaya geldin" dedi masumca. Babasından korkan Can gitmiş yerine sevgiye muhtaç bir çocuk gelmişti.

"Geldim" deyip Can'ın saçlarına çekinerek dokununca oğlanın güzel gözlerinden yaşlar hızla akmaya başlamıştı. Ona o kadar eziyet eden adam için ağlaması Uzay'ın sinirini daha da çok bozuyordu.

Devran, elini Can'ın saçlarından çekip odadakilere göz atınca gözleri şaşkınlıkla açılmış halde bakışları Eda'nın üzerinde sabitlendi.

"S-sen!?"

"Hayırdır? "diye sordu Uzay onun önüne geçip ama şaşkın adam Uzay'ı görmüyor gözlerini Eda'dan ayıramıyordu.

"ŞŞssshhh bana bak! Noluyor lan ne bakıyorsun ona?" diye sorduğunda Devran şoka girmiş gibiydi. Yıllar sonra bu yüz. İmkansızdı.

"Tanışıyor muyuz?" diye sordu Eda, Devran'la Uzay'a doğru yaklaşıp. Devran'ın birden nefes alışları hızlandı bir adım geriye gitti.

Adam birden delirmiş gibi ellerini başına atıp "Noluyor Lan! Nasıl olur bu?" diye söylenmeye başladı. Daha fazla dayanamayıp yakasına yapıştı Uzay.

"Konuş lan!" diye bağırdığında, hemen yanında yatan Can "Uzay yapma "diye bağırdı. Elleri hala onun yakasındayken bakışları gözleri dolmuş çocuğa kaydı Uzay'ın. "Yapma Uzay, lütfen" dedi bir kez daha. Yakasından ittirerek çekti ellerini. Devran daha fazla durmayıp herkesin kafasında oluşturduğu soruların cevaplarını vermeden odayı bir hışımla terk etti.

"Ne oldu şimdi?"

****