Chapter(228)
နူမူနှင့်ပြန်လည်တွေ့ဆုံခြင်း(3)
နူမူပြောတာက အမှန်တရားသာဖြစ်တယ်။ဝူရုန်က အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတဲ့အချိန်ကတည်းက ဈေးဝယ်တဲ့သူတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတဲ့ သူတွေက ဝူရုန်ကိုသာအကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ကြည့်နေတယ်။
ဝူရုန်က နူမူကိုမြင်တော့ အလွန်ပျော်ရွှင်အံ့အားသင့်စွာမေးလိုက်တယ်"ဆရာက ဘာကြောင့်ဒီကိုရောက်နေတာလဲ?"
"ပြောရရင်တော့ အရှည်ကြီးဘဲ။ငါတို့က နေရာတစ်နေရာရှာပြီးမှ ပြောကြရအောင်"နူမူကပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်။
"ဆရာ အခုမြို့ထဲမှာအခုမှရောက်တာလား?ဆရာနေစရာရှာပြီးပြီလား?တကယ်လို့ဆရာက မရှာရသေးရင် ကျွန်တော်တို့နဲ့လိုက်နေပါလား?"ဝူရုန်ကပြောလိုက်တယ်။
"ငါတို့က အခုမှ မြို့ထဲကိုရောက်တာ။နေစရာမရှာရသေးဘူး။ဒါပေမဲ့ ငါနဲ့အတူအဖွဲ့ဝင်တွေအများကြီးပါလာတယ်။မင်းတို့ရှိမှာ ငါတို့အတွက် အခန်းလုံလောက်ရဲ့လား?"နူမူကပြောလိုက်တယ်။
သူတို့က အဖွဲ့ဝင်တွေအများကြီးပါလာတာကြောင့် သူတို့သာအတူတကွနေရင် လူတွေရဲ့စိတ်ဝင်စားမှုကို ဆွဲဆောင်သွားနိုင်တယ်။မဟုတ်ရင် သူက ဝူရုန်ကို အကူအညီပေးဖို့မေးမှာမဟုတ်ဘူး။
"လူဘယ်လောက်များသလဲ?"
"၁၁၂"
"ကျွန်တော်တို့မှာခြံဝင်းအလွတ်နှစ်ခုရှိတယ်။အဲဒါက ဆရာတို့အတွက်လုံလောက်အောင်ကြီးပါတယ်။တကယ်လို့လိုသေးတယ်ဆိုရင် တစ်ချို့က အခြားလူတွေနဲ့မျှနေလို့ရတယ်လေ"
"ဒါကလုံလောက်တယ်"နူမူကပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်"ငါ မင်းခင်ပွန်းကအရမ်းချမ်းသာတာကို မေ့နေလိုက်တာ။သူ့ရဲ့အိမ်တော်က အရမ်းကိုကြီးလောက်တယ်။ငါ့လူတွေက ဒီနားမှာဘဲရှိတယ်။ငါတို့ကို သွားခေါ်ပြီး မင်းနဲ့အတူ ဟေးအိမ်တော်ကိုသွားမယ်လေ"
သူက ဝူရုန်လက်မောင်းထဲက ဥကလေးကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်"ငါနဲ့အတူမြင်းစီးရအောင်"
ဥကလေးက စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။
မကြာခင်မှာတော့ နူမူက အဖွဲ့တစ်ခုနှင့်အတူပြန်လာပြီး ဝူရုန်နှင့်အတူ ဟေးအိမ်တော်ကို သွားလိုက်တယ်။
