METE'NİN AĞZINDAN
Dünden beri hiç iyi değilim. Herkese sataşıp duruyorum. Bugün de neredeyse her müşterimle ters düştüm. Erken bile olsa bugün erken kapatacaktım. Kepenkleri kapattıktan sonra kaskımı yerden alıp motoruma ilerlemeye başladım ama karşımdaydı. Bir adama gülüyor.. Kim lan o?! Sanane Mete?! Kimsin lan sen?!
Gözleri beni bulduğunda kask ellerimden kaymasın diye ellerimi sıkılaştırdım. Olduğum yere aciz bir adam gibi yığılabilirim şuan.. O güzel gözleri benim gözlerimdeyken sağlıklı kararlar veremiyorum, sağlıklı düşünemiyorum..
Arkadaşları onunla konuşmaya başlayınca motoruma binip uzaklaşmak istedim ama gidemedim. Yarı yoldan döndüm ve kafenin yanında beklemeye başladım..
Yaklaşık yarım saat sonra Yağmur ve o adam dışarı çıktı. Neden Lina ona güldü ki? Onu kaybetmekten köpek gibi korkuyorum.. Ama zaten o bana ait değil ki.. Şimdi gidip hangi sıfatla soracağım lan?! Yağmur'a selam veriyor gibi yapıp kim olduğunu öğrenebilirim!
Ah ulan Mete!
Sen adam olmazsın oğlum!
Mete: Selam Yağmur.
Yağmur: Selam Mete..
(Yanındaki adam Yağmur'un elini tutunca içimdeki yangın bir anda söndü. Ulan neden korkuyorsun k?! Of!)
Yağmur: Bir şey mi söyleyecektin?
Mete: Lina ile konuşmak istiyordum.. Nerede?
Yağmur: Lavaboya gitti. Onu bekliyoruz bizde.
Mete: Heh işte beklemeyin.
Yağmur: Pardon?
Mete: Onunla konuşacağım şeyler var. Siz gidin ona söylerim ben.
Yağmur: İyi tamam. Bu konuşma olması gereken bir şeydi zaten.
(Sevgilisi arabaya binince Yağmur bana yaklaşıp gözlerini kısarak konuşmaya başladı.)
Yağmur: Mete onu üzme..
Cevap bile veremedim lan. Boğazım düğümlenirken onlar arabaya binip gittiler. Onu üzüyorum ben.. Başka da bir boka yaramıyorum lan!
Kafenin kapısında onu beklemeye başladım. Biraz sonra dışarı çıktı, biraz onu izlemek istedim bu yüzden ses etmedim. Eli telefonuna gidince onu durdurmak için izlemeyi kesmek zorunda kaldım.
Mete: Onlara gitmelerini ben söyledim..
Dikme kızım gözlerini gözlerime.. Herşeyi zorlaştırıyorsun.
Lina: Neden böyle bir şey yaptın?
Mete: Konuşsak iyi olur..
Lina: Konuşacak bir şey kaldı mı ki?
Yapma.. Böyle davranma bana. Vur kır ama soğuk davranma..
Mete: Bak Lina.. İstersen bana gidelim orada konuşalım.
Lina: Neden? Ben burada rahatım.
Güvenmiyor lan bana!
Mete: O halde daha sakin bir yere gidelim.
Lina: Peki..
Bana böyle bakması kalbimi çürütüyordu. Allah'ım neden böyle bir şeyle sınadın beni? Neden?! Ona bakmaya bile korkuyorum.. Neden bu acıyla kavuruyorsun beni?..
