METE'NİN AĞZINDAN
2 Gün geçip gitmişti bile.. Ama benim ufaklığımdan hala iz yoktu. Barış çok kez yardım edebileceğini söylemişti ama işime karıştırmak istemiyordum. Fakat şuan anlıyorum ki yaptığım sadece bencillik. Salaklık edip sevdiğim kadının kurtulmasını engelliyordum belki de. Malikaneden çıkıp hızlıca arabama ilerledim. Lina'mın evine gidip Barış'ı bulmam gerekiyordu..
***
Evin önüne geldiğimde kalbime saplanan acıyla bir müddet hareket edemedim. Benim meleğimi burada alıp götürdüler benden.. En saçması da ben yanındaydım. Buna nasıl engel olamam ya!
Derin bir nefes alıp arabadan indim ve kapıya ilerledim. Zili çaldığımda kısa sürede açıldı. Ağlamaktan gözleri kanlanmış bir Yağmur beni karşıladı.. Benim yerime Lina'nın gelmesini beklediği açıktı. Hayal kırıklığıyla gerileyip içeri girmem için izin verdi. Hızlıca içeri girip salona ilerledim. Barış'ı görmemle hemen yanına gittim.
Mete: Barış bahçede konuşalım mı?
Barış: Tamam.
***
Bahçeye gelmiş oturmuştuk ama konuşamıyordum. Bir şey boğazımı sıkıyormuş gibi hissediyordum. Lina'mı en son burada görmüştüm. Onu bir daha görememe fikri bile deli ediyordu beni. Barış'ta durumu anlamış olacak ki bir şey söylemeden benim konuşmamı bekliyordu. Derin bir nefes alıp Barış'a döndüm..
Mete: Barış, biliyorsun senin bu işlere karışmanı istemiyordum. Kendi belama seni de bulaştırıp bir kurban daha vermek istemiyordum ama-
Barış: Ortada kurban falan yok Mete. Ayrıca bu senin sorunun olmaktan çoktan çıktı. Lina hepimizin sevdiği biri, özellikle de Yağmur'un. Herşeyden önce sevdiğim kızı bu halde görmek ve elimden bir şeyin gelmemesi sinirlerimi bozuyor.
Mete: Yardımını isteyeceğim.
Barış: Bu anın geleceğini biliyordum, dersime çalıştım.
Mete: Ne diyorsun anlamıyorum.
Barış: Demek istediğim şey şu, Lina'nın izini sürmeye çalıştım.
Mete: Eee, bir şey bulabildin mi?
Barış: Henüz değil.. Ama üzerinde biraz daha uğraşınca ve sizin de yardımınızı alırsam bu uzun sürmez.
Mete: Neden bunu daha önceden söylemedin?!
Barış: Aslında bunu sana sürekli söyledim Mete ama hep dinlemeden reddettin.
Mete: Tamam tamam. Hadi benimle gel o zaman.
Barış: Bekle bilgisayarımı falan almam lazım.
Arabanın yanında bekliyordum Barış'ı. Lina yokken evin içinde durmak bile boğuluyormuş gibi hissetmeme yetiyordu. Sonunda gelince hızlıca arabaya bindim. Oda arkaya bilgisayarını vesairesini bırakıp yanıma oturdu. Hızlıca arabayı çalıştırıp malikaneye sürmeye başladım. Barış'ın bu işlerde ne kadar iyi olduğunu biliyordum ama hepsi aklımdan uçup gitmiş. Şu durumda ne kadar mantıklı davranılabilirse, bende o kadar mantıklı davranabiliyordum..
