LİNA'NIN AĞZINDAN
Mete ile evlenmemizin üzerinden 4 sene geçmişti.. 3 yaşında güzeller güzeli bir kızımız vardı. Adını, isimlerimizin birleşimi gibi durduğu için Melis koymuştuk.. Mete ve Lina'nın meyvesi, MeLis..
Hayatımın en anlamlı dönemlerini yaşıyordum.. Mete ile evlendikten sonra New York'a taşınmıştık. Her ne kadar mafya olmayı bırakamayacak olsa da uzaklaşabilirdik ve öyle de yaptık.. Mete'yi sonunda kitap yazmaya ikna etmiştim ve şuan da çok iyi bir yazardı. Her ne kadar çocuğuma okuyacağım türden kitaplar olmasa da güzel kitaplardı.. Ben ise özel piano dersleri veriyordum..
Yağmur ve Barış'ta evlenmişlerdi.. Onlarında 1 yaşında bir oğulları vardı ve adını Umut koymuşlardı. Barış baş komiser olarak çalışıyordu, Yağmur ise kendi güzellik merkezini açmış orada makeup artist olarak işini yapıyordu..
Onlarla ayrılmak zorunda kalmak üzücüydü, fakat her istediğimizde rahatça gelip gidebiliyorduk.
Hayatlarımız zor da olsa bir şekilde yoluna girmişti..
**
Melis'in ağlamasıyla yerimden sıçramıştım o sırada neden ağladığını anlamam çok uzun sürmemişti. Mete'yi sertçe dürtüp uyanmasını sağladım. Neye uğradığını şaşırmış bir şekilde yerinden fırlayıp bana bakmaya başlayınca gülmemek için yanağımın içini ısırmak zorunda kalmıştım. Ciddileşip ona döndüm..
Lina: Öyle bir horluyorsun ki çocuğu uyandırdın!
Mete: Sen bağırdığın için ağlıyor!
İkimiz de küçük birer çocuk gibi atışmaktan, Melis'i duymuyorduk bile..
Hala söylene söylene beşiğin başına gelip aynı anda bebeğe uzandığımızda ise tekrar atışmaya başladık..
Mete: Bana bakıyor..
Lina: Sana bakıyor ama beni istiyor..
Melis: Ba-ba..
Mete: Ne?! Ne dedin kızım sen! Baban kurban olsun sana! Bak gördün mü Baba dedi!
Lina: Ver bir dakika! Annem! Hadi bakıyım.. AN-NE!
Mete: Korkuyor be çocuk. Ver bir bana ya..
Lina: Dur ya.. Hadi bakıyım, biricik kızım.. An-ne!
***********SON************
Kitabımı buraya kadar okuduğun için teşekkür ederim..
Umarım Beğenmişsinizdir..
