Mete: Bu gece.. Hatta arkadaşların eve dönene kadar seninle burada kalacağım.
(Yaslandığım omzundan kalkıp kaşlarım hava da ona döndüm.)
'Allah Allah.. Kime sordun da?'
Mete: Seni yalnız bırakacağımı mı düşündün?
(Gözlerimi kısıp baktıktan sonra tekrar omzuna kafamı koyup gökyüzünü izlemeye başladım. 1 Saattir bahçe de oturmuş hiç konuşmadan gökyüzüne bakıyorduk.. Onu o kadar çok özlemişim ki hiç bozmadan yıllarca böyle durabilirim..)
Mete: Eee nerede yatacağız?
'Çoğul eki?'
Mete: Aynen! Yatağın tek kişilikse de sıkıntı yok. Sığışırız biz.
(Sırıtarak bana bakınca istemsizce kıkırdasam da hemen toparlanıp kaşlarımı çattım.)
'Ay canım benim ya! Sığışırız diyor birde! Koltukta sığışa sığışa yatarsın..'
Mete: Sen ciddi misin?
'Ben o Jale denen kadına benzemem! Gelse de yanıma yatırsam diye beklemiyorum..'
Mete: Eee.. Şey! O zaman ben yatayım artık..
'Zora geldin mi kaç böyle!'
Arkasından çığırdıktan sonra tekrar önüme dönüp gülmeye başladım. Fakat bu çok uzun sürmedi. İçimde bir his vardı ve bu beni öldürecekti..
Ayağı kalkıp içeri girmek için döndüğümde arkamdaki çalılıkların arasından bir ses geldi. Olduğum yerde kala kalmıştım ve yutkunmaya bile korkuyordum. Mete diye bağırsam bir işe yarar mı acaba diye düşünürken arkamdan birinin beni tutmasıyla çığlık atmaya başladım. Ağzıma bastırdığı bez ile düşündüğüm şey olurken çırpınmaya başladım. Ama gittikçe kendimi uykuya kaptırıyordum..
