GEN | ÜÇLEMENİN TÜM KİTAPLARI düzenleniyor

İLK KIŞ

GEN, FİNALDEN ÖNCEKİ SON BÖLÜM.

İLK KIŞ

ŞARKI: Survivor, 2WEI

3310, ANKA'NIN VE ŞEBNEM'İN UVAT'A DÖNÜŞÜNDEN BİR GÜN ÖNCE

"Şebnem." diye mırıldandı Anka. Beline uzanan saçlarını at kuyruğu yapmak için aynanın karşısına geçmişti. Aynanın hemen arkasında kızıl, uzun saçlarını tarayan Şebnem'i izliyordu. Şebnem, ona döndü başını "Ne oldu?" dercesine salladı.

"Kaya." diye mırıldadı Anka.

"Onu aradım."

"Sonunda!' Deliye döndüğüne yemin edebilirim." diye bağırdı Şebnem. Anka, gözlerini devirdi. Saçlarını topladıktan sonra arkasındaki duvara dayandı ve keskin ses tonuyla konuştu: "İsyan daha da ciddileşiyor. Anıl Sarp ile UVAT araştırmasının sonuna gelmek üzereyiz daha fazla ilerleyemiyoruz. Daha fazla bir şey bilen... kimse yok."

"Kaya ne dedi, ona ne anlattın?" Anka başını yana yatırdı. Yüzünü buruşturdu.

"Sesi iyi gelmiyordu, soğuktu. Ehm. İki hafta önce aradım, Kaya'ya hiçbir şey anlatmadım. Bize ihtiyaçları olunca arayabilmeleri için bir telefon numarası bıraktım." Şebnem düşünceli bakışlarla Anka'yı süzdü.

"Geri dönmek istiyor musun?" diye sordu. Anka, iç geçirdi. Masasının üstündeki çantasını omzuna astı ve birkaç kağıdı toparladı.

"Kaçma artık Anka." diye üsteledi Şebnem. "UVAT'tan ayrıldığından beri daha da içine kapanıyorsun."

"Anıl Sarp'ın yanına gidiyorum."

"Bu havada mı?"

"Erken dönerim, endişelenme."

Anka, birkaç saat sonra Anıl Sarp'ın yanından ayrıldı. Şebnem ile kaldıkları küçük evlerine ilerliyordu. Yüzü düşmüş, yere bakıyor, buz parçalarını kıra kıra toprak yolda mümkün olduğunca yavaş ve sarsak adımlar atıyordu. Havadan gelen yanık kokusu midesini bulandırmış, hoşuna da gitmemişti.

Telefonunun tanıdık melodisiyle duraksadı, sırt çantasını yere koyarak açtı ve telefonu son anda açmayı başardı. Arayan Kaya'ydı.

"Efendim?" Bu sırada sırt çantasını yeniden omzuna takmış, yürümeye devam ediyordu. Hava soğuk olduğu için nefes alıp verdiğinde beyaz ince dumanlar çıkıyordu. Bir ara gözlerini gökyüzüne kitledi ve kıstı.

"İyi misiniz?" Göğe kitlediği gözlerini tekrardan ufka çevirdi.

"Geliyoruz oraya." Telefonunu kapayarak montunun cebine attı ve yürüyüşünü hızlandırdı.

Artık duyulan tek şey, botunun karlara batıp çıkarken çıkardığı sesti.

"Nasıl gidiyor?" Anka çıkardığı montunu silkeleyerek astı ardından çantasını kenara bıraktı. Kapının hemen karşısında salon vardı. Şebnem ise televizyona kitlenmiş televizyonu izliyordu.

Anka, kaşlarını çatarak daha yüksek bir sesle sordu: "Sana diyorum, ne oldu?"

"Tuhaf şeyler oluyor Anka." Anka, koltuğun kenarına oturdu, bakışlarını televizyona çevirdi. Sarışın, son derece ciddi bir haber spikeri şehir merkezinde yaşanan olaylardan bahsediyordu.

"Diğerlerini bulmalıyız, Şebnem. Az önce Kaya aradı, enstitü dağılmış."

"Ne?" Şebnem'in tepkisi üzerine omzunu silkti.

"Bu işin peşini bırakmayacağız. Enstitüyü yakmışlar, oraya gitmeliyiz diğerlerini bulmalıyız."

"Nasıl yanmış peki Anka? Orası en korunaklı ana enstitüydü."

"Son isyandan dolayı yanmış. Biliyordum böyle olacağını zaten."

"Enstitüden en başında ayrılmasaydık diğerlerini bulmamız zorlaşmazdı." Şebnem ayaklanmış etrafta dolaşmaya başlamıştı.

"Enstitüden ayrılmasaydık bizi de diğerlerinki gibi bu işe bulaşmamaya ikna ederlerdi."

"Biz bekçiyiz." Anka'nın gözleri yine televizyonda kitlendi. Televizyondan gözlerini ayırmadan konuşmasına devam etti.

"Gitmeliyiz."

***

Kaya, telefonunu kapadığında kendine öfkelendi. İsyan'ın enstitülerini yakmış olması, UVAT'tan yıllar önce ayrılan Anka'yı ilgilendirmezdi. Geri gelip onları toparlamak onun işi değildi. Ama onu özlemişti.

...ve ikisi de yalnız başlarına isyanla savaşamazlardı.

Enstitünün bahçesinden ayrılıp merdivenleri tırmanarak enstitünün büyük kapısından geçti. Girişte asılı olan fotoğraflarına gözü takıldı, kendi fotoğrafını gördü.

Kaya ALACA

Juliet Lideri.

Aklına, Anka'nın bir sene önce orada, kendi fotoğrafının yanında asılı olan fotoğrafını getiremeden edemedi.

Anka SONAY

Titan Lideri.

"Kim bilir?" diye düşündü.

Belki tekrar  beraber savaşırlardı.

FİNAL PARÇASI 8 MART 2021 07.00'DE.