GEN | ÜÇLEMENİN TÜM KİTAPLARI düzenleniyor

Ölümcül Miraslar : 6 : Dünyanın kendisi

Ölümcül Miraslar: 6

Dünyanın kendisi

Şarkı: FALLOUT, UNSECRET

"Ben, Umay 2516128." Atlas Şebnem'den uzaklaştı.

"US projesi mi?" diye sordu. İnanamamış gibi bakan gözleri donmuş gibiydi.

Şebnem, dişlerini sıkarak mırıldandı.

"Ta kendisi."

Yıl: 3330

||

Atlas hiçbir şey söylemedi. Bakışlarını Şebnem'den çekerek yutkundu. Bir şeyler söylemek istiyordu fakat düşüncelerini kelimelere dökemiyordu. Arabayı tekrar çalıştırdı ve hızlandı. Şebnem, başını başka yöne çevirdi. Yolun kenarındaki ışıkları izliyordu.

Birkaç dakika sonra Atlas kendi kendine konuştu. Ses tonundaki dehşeti gizleyememişti.

"Nasıl peki?" diye sordu.

"Aklım almıyor."

Şebnem Atlas'a döndü.

"Yeter artık! Artık sorma!" diye bağırdı yüksek bir sesle. Atlas, suskunlaştı.

"Yıllardır bu gerçek saklandı. Her şeyi birden öğrenmeyi bekleme, artık sorma."

Şebnem'in sesi birkaç dakikalık sessizlikte kayboldu. Atlas, parmakları ile direksiyonda ritim tutarken yumuşak bir sesle mırıldandı:

"Tamam."

Yarım saat boyunca sessizlik içinde ilerlediler. Şebnem, elindeki tablette işaretli olan kontrol noktasına yaklaştıklarını görünce arabanın torpidosunu açtı.

"Kontrol noktasına yaklaşıyoruz." diye mırıldandı.

Torpidodan aldığı tabancalardan birini Atlas'a uzattı diğerini de beline taktı.

"Az kaldı."

Kontrol noktasına birkaç kilometre kala Atlas yavaşladı. Gözlerini kıstı ve ileriye baktı.

"Şebnem, Incendium askerleri burada." dedi. Şebnem kollarında Incendium'a ait büyük sembollerin bulunduğu, ellerinde uzun silahlar taşıyan askerleri gördüğünde yutkundu.

"Geri çek arabayı hemen."

Atlas Şebnem'in sözü üzerine vitesi geriye taktı. Birkaç kilometre uzaklaştıklarında arabayı durdurup Şebnem'e baktı.
Mimiklerinin yansıttığı endişe, sormak istediği soruyu yeterince açık bir şekilde soruyordu:

"Ne yapacağız?"

"Tabancaları bırak."

Şebnem hızlı hareketlerle arabadan indi ve bagajı açtı. Atlas da onu taklit ederek aşağı indi ve Şebnem'e baktı.