လူစားထိုး

082

035

     လျန်ဖုံးကေား စကားမပြောပဲ စိတ်ထဲကနေ ဒီလူဘယ်သူလဲ ခန့်မှန်းနေမိတယ် ။
    အန်းမုက လျန်ဖုံးကေားထက်ခေါင်းနှစ်လုံးမြင့်တာမို့ ကိုယ်လေးညွှတ်ကာ အပြုံးဖြင့်
  " ကိုယ်က ကိုကိုနော် ! "
　　
　　ကိုကို ?
　　
       လျန်ဖုံးကေားနှုတ်ခမ်းလေးစေ့ရင်း အန်းမုကို တိတ်တိတ်လေး ကြည့်လိုက်တယ် ၊ သူ့ရဲ့မျက်နှာ နူးညံ့ပြီးခန့်ချောတာပဲ အဖေ့လို မြင့်ထွားခန့်ချောတာမဟုတ်ဘူး ၊ အမေနဲ့တူတာထင်တယ် ?
　　ဟုတ်သား ၊ မေမေကော ?

　လျန်ဖုံးကေား ကိုယ်လေးစောင်း လည်ပင်းလေးဆန့်ပြီး ခြံထဲကို မျှော်ကြည့်လိုက်တယ် ဂါဝန်ရှည်နဲ့ ဆံပင်ကောက်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးတဦးက ကွက်တိထွက်လာခဲ့တယ် ၊ လျန်ဖုံးကေားကို မြင်တာနဲ့ ခြေလှမ်းခဏတန့်သွားတယ် ၊ စိတ်ထဲကလည်း ဒီကလေး တကယ့်ကို လိမ္မာပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.....

　　နောက်မှ သူမက လျန်ဖုံးကေားရှေ့သို့လျှောက်လာပြီး သူ့ခေါင်းကလေးကို ပွတ်ကာ
  " ရန်ရန် ၊ မာမီတောင် မမှတ်မိတော့ဘူးလား ? "

　　လျန်ဖုံးကေား သူမရဲ့ပွတ်သပ်မှုကို ရှောင်ရှားမိကာ သူမကို သတိဖြင့် ကြည့်မိလိုက်တယ် ။

　　ဘာလို့မှန်းမသိ ဒီအမျိုးသမီးကိုယ်ပေါ်မှာ သူ့အတွက် စိတ်အေးစေတဲ့ခံစားချက်မရှိနေပဲ သူစိမ်းဆိုတဲ့ခံစားချက်ကိုသာ ရနေမိတယ် ။

　သူမရဲ့ထိတွေ့မှုကို ရှောင်လိုက်ပေမဲ့ လျန်ဖုံးကေားရဲ့ လက်ကလေးက အန်းမုနောက်ကျောက အင်္ကျီစကို အတင်းအကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်၊ နွေးထွေးတဲ့အန်းမုကိုတော့ အားကိုးမိတယ်လေ ။

　　အန်းဖခင်က ရှေ့တက်ပြီးပြေလည်အောင် ဝင်ပြောတယ်
  " ရန်ရန်က ဆေးရုံက ဆင်းတာနဲ့ လေယာဉ်ပျံစီးထားတာဆိုတော့ ပင်ပန်းလောက်ပြီ၊ သူ့ကို ခဏပေးနားလိုက်ပါအုံး၊ နောက်ကျရင် ပြန်စဉ်းစားမိမှာပါ ၊ အားလုံးအထဲ အရင် ဝင်ရအောင် ! "

　　အန်းမုလည်း လျန်ဖုံးကေားရဲ့လက်ကို ဆွဲပြီး
  " ရန်ရန် ၊ ကိုကိုက ညီလေးအခန်းကို လိုက်ပြမယ်ကောင်းလား ? "