Full Moon - isaac lahey

19. Ludzkie/Nieludzkie problemy

Córka. Kochanek. Płaczka. Przywódca. Anioł. Wojowniczka. Buntownik.

Słowa towarzyszyły mi przez następne dni, kiedy zmuszałam się do zachowywania jak zwykle. Edythe, kiedy oficjalnie wróciłam do domu, przytargała do mojego pokoju kartonowe pudła, i kazała mi zacząć pakować się na studia.

Nie myślałam, że to będzie aż tak męczące. Nienawidziłam się pakować, a pakowanie się na wyjazd w takich okolicznościach, było jeszcze bardziej nieprzyjemne.

W sobotni poranek wrzucałam do poszczególnych pudeł swoje rzeczy. Książki, tomiki poezji, albumy ze zdjęciami. Wiedziałam, że nie wyjeżdżam na zawsze, ale z jakiegoś powodu pragnęłam mieć te wszystkie rzeczy przy sobie.

- Zaczęłaś już pakować swoje pamiątki? – Edythe wadziła głowę do mojego pokoju. – Te po twoim ojcu możemy spalić, jeśli chcesz. – zaproponowała z dziką rozkoszą na twarzy.

- Przemyślę to. – odpowiedziałam z uśmiechem. – Gdzie Steve cię dziś zabiera?

Cieszyłam się, że mama znalazła kogoś. Will był godny pożałowania, ale Steve to naprawdę fajny facet. Lubiłam go. Interesował się mamą, kilka razy widziałam, jak z uśmiechem nastolatki wypisywała do niego sms-y. Edythe była naprawdę szczęśliwa.

Otworzyła szerzej drzwi i zaprezentowała mi się w pięknej, czerwonej sukience z kopertowym dekoltem. Na dole spódnica była plisowana i kończyła się przed kolanem. Włosy podkręciła na lokówce, a usta pociągnęła błyszczykiem.

- Wow. Pani Clear. – głos Isaaca dobył się zza mojej matki. Przesunęła się i przepuściła go w drzwiach, a on nie spuszczając z niej wzroku, wszedł do mojego pokoju.

Uniosłam brwi patrząc na Isaaca i pokręciłam głową.

- Jedziemy do Redding, otworzyli tam nową restaurację. Bardzo elegancka. – wyjaśniła Edythe. – I dziękuję Isaac, ale jesteś dla mnie za młody.

Rozłożył ręce i zrobił minę zbitego psa, a potem uśmiechnął się szelmowsko opadając na moje łóżko.

- Łamie mi pani serce.

Trzymałam akurat w rękach cienką książkę. Zwinęłam ją w rulon i trzasnęłam Isaaca po nosie. Rzucił mi oburzone spojrzenie, ale zignorowałam go tak dobrze, jak on ignorował mnie od kiedy wszedł.

W zagłębieniu między obojczykami Edythe dostrzegłam ciężki wisior z czarnym kamieniem wielkości jajka. Srebrna otoczka była misternie rzeźbiona.

- Mamo, skąd masz ten wisiorek?

Edythe położyła palce na kamieniu i cofnęła je gwałtownie.

- Dostałam po zakończeniu szkoły. – uśmiechem starała się zamaskować zmieszanie. – Muszę lecieć, Steve zaraz będzie. – powiedziała i zamknęła drzwi.

Milczeliśmy z Issaciem, oboje wpatrzeni w drzwi, aż on nie wydał z siebie dźwięku przypominającego jęknięcia.

- Co to było? – spytał w końcu.

- Hm?

- Strzeliłaś mnie po nosie jak szczeniaka. – prychnął, wyciągając długie nogi przed siebie.

- Przystawiałeś się do mojej matki. – zmarszczyłam nos i pokazałam mu język, a potem wrzuciłam książkę do pudła. – Spakowałeś się już na UCLA? Isaac?

- Nadal zastanawiam się, czy tam iść. – stwierdził zrezygnowany.

- Żartujesz, tak? – usiadłam obok niego i wsunęłam swoją drobną dłoń w jego dużą. – Isaac, przestań kombinować.