GECENİN IŞIĞI

4. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR

••

Herkesin üç kişiliği vardır: Ortaya çıkardığı, sahip olduğu, sahip olduğunu sandığı.
-Alphonse Karr

••

Gece'nin barından çıkıp yürümeye başladım. Umarım yakınlarda bir durak vardır diye düşünürken on dakika boyunca yürüyüp durağı görünce tarif edilmez bir mutluluk yaşadım. Koşarak dolmuşa yetiştim ve cebimden bozuk parayı uzatıp şoföre verdim.

"Bir tane Kağıthane."

Boş bir koltuğa geçip oturdum. Ansızın bir isim süzüldü beynime. Gece... İsmi güzeldi. NIGHT... Barın ismi de anlamlıydı. Telefonumu çantamdan çıkardım. Anıl bir sürü çağrı bırakmış ve mesaj atmıştı. Çaldırıp kapattım. Saniyeler sonra telefonum çalmaya başladı.

"Işık."

"Anıl adam verdi parayı," diye fısıldadım. Toplu taşıma araçlarında konuşmak zor oluyordu benim için.  

"Hayırlı olsun."

Sanki bunu duyduğuna şaşırmamış gibiydi. Öylesine normal bir tepkiydi bu.

"Annemler döndü mü hastaneden?"

"Doktor taburcu etti. Yapacakları bir şey yokmuş. İlla tedavi diyorlar."

"Olacak Anıl, o da olacak," deyip gülümsedim.

"Eee adam sana nasıl bir anda para verdi ki?" diye sorunca baştan anlattım.
Benimle birlikte olacaksın kısmı hariç. Yoksa Anıl tefeci falan demez adama dalardı.

"Şanslısın. Neyse Işık kapatmalıyım. Görüşürüz," deyip kapattı. Heyecanla yolu izlemeye başladım. Babam tedavi olup iyileşecekti.

••

Eve geldiğimde bizimkilere güzel haberi vermiştim. Annem dakikada bir parayı nereden bulduğumu soruyordu. Hiç istemediğim halde anneme yalan söylemiştim. Zengin, yaşlı bir teyzeye bakacağımı, kadının bana üzülüp maaşımı toplu olarak verdiğini söylemiştim. Ona olan borcum bitene kadar da yanında çalışacağımı, ona hizmet edeceğimi söyledim. Anneme yalan söylemek istemiyordum ama gerçekleri söylersem bana çok kızardı. Tefeciden para aldığımı öğrense beni evlatlıktan redderdi vallahi.

Bu hafta sonu annem ve babam yurt dışına tedaviye gideceklerdi. Anneme hem gece hem gündüz işe gideceğimi söylediğimde annem kesinlikle gece gidemezsin demişti. Ama bir şekilde ikna ettim. Yaşlı bir teyzeye bakacağımı söylediğim için gece çalışacak olmam annemi şaşırtmamıştı. Babam için yalan söylüyordum. Ama söylemesem annem izin vermezdi. Mecburdum.
Saat dokuza geliyordu. Karnımın guruldamasıyla mutfağa girdim. Bir şeyler yiyip odama çıktım. Üzerime rahat bir eşofman geçirdim. Eşofmanın üstüne de beyaz tişört ve hırkayı giyip boğazıma kadar çektim. Malum geceleri serin oluyordu. Saçlarımı tepeden topuz yapıp aşağı indim. Annem ve babam balkonda çay içiyorlardı.

"Anne, baba ben çıkıyorum," diye seslendim.

"Kızım nasıl gideceksin?" Babamın sesi yorgundu. Çok şey söylemek istiyordu aslında ama kendini tutuyordu. Normal şartlarda eve en geç sekiz gibi gelirdim. Bu saatte dışarı çıkmam onlar için imkansız bir şeydi.

"Bakacağım teyze epey zengin. Korumasını yollayacak her gece."

Ben nasıl bu kader kolay yalan söyler hale geldim anlamıyorum. Asla yalan söyleme gibi bir huyum yoktur ama bu para işi beni çok değiştirdi.