GECENİN IŞIĞI

15. BÖLÜM

Keyifli okumalar. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

••

Olgun insan güzel söz söyleyen değil, söylediğini yapan ve yapabileceklerini söyleyen kişidir.
-Konfüçyüs

••

Bardan geldikten sonra uzun uzadıya Gece'nin tavırlarını düşündüm. Çıkıp şarkı söylemişti. Ama eminim ki körkütük sarhoştu. Başka türlü asla öyle bir şey yapmazdı.

Dün geceye dair anıları düşünürken kapının çalmasıyla yerimden kalktım.

"Kim o?" dedim ama dışarıdan bir cevap gelmedi.

"Kimsin?" Ciddileşmişti sesim. Sanırım dışarıdaki kişi sinir olayım diye yine ses vermedi.

"Kimsin ya s-" kapıyı açtığımda kelimem yarıda kesildi.

"Benim," dedi neşeli bir ses tonuyla. Onu gördüğüme tamamen şaşırmıştım. Dün geceden sonra.

"Ne işin var senin burada?" dedim hiddetle.

"Konuşup seni tekrar evimize götürmeye geldim," deyince alaycı bir kahkaha attım.

"Evimiz mi? Evimiz!
-bağırıyordum- sen o kızı evine alınca evimiz falan kalmadı tamam mı? Ben bir şeyleri düzeltmek için geliyorum ama senin evinde yarı çıplak bir kız buluyorum. Bana evimiz deme," diye bağırmaya devam ettim. Gözlerini kapatıp sakinleşmeye çalıştı. Sanki haklı olan oymuş gibi.

"Ya güzelim izin ver içeri gireyim her şeyi anlatacağım," dedi sakin bir sesle. Ama bu halleri sökmezdi artık bana.

"Anlatma bana bir şey," diye tısladım.

"Uzatma işte! Çekil gireceğim." Kolumdan tutup çekmeye çalıştı. Fırsat vermemeye çalıştım ama o fazla güçlüydü.

"Defol git evimden istemiyorum seni."

Tabi içimden geçenler böyle değildi. Onu görmek hoşuma gidiyordu. Onu özlemiştim çünkü.

"Işık..."

Ses tonu acizdi. Onu dinlemem için yalvarır gibi bakıyordu.

"Yalvarırım izin ver anlatayım her şeyi sana," dedi.

"Anlatacak bir şey yok. Git artık. Komşular görecek," deyip etrafa bakındım. Pencereler çoktan dedikoducu teyzeler ile dolmuştu. Şu an tek ümidim bir delilik yapıp annemi aramamalarıydı. Gece son kez gözlerime çaresizce bakıp bir şey söylemeden gitti.

••

Allah seni bildiği gibi yapsın Gece.

"Anne patronum dedim ya. Hani eve gelmişti. Tekrar işe çağırıyor," diye yalan söyledim.

"Kız bizim Necibe görmüş. Adam zorla içeri girmeye çalışmış." Off bir bu eksikti.

"Anne çok yazmıştır şimdi ordan buraya. Hadi kapatıyorum," deyip yüzüne kapattım. Üzgünüm anne. Gece'nin üzerine bir de sen çekilmezsin. Yalnız bu bizim sokağın kadınlarını da anlamıyorum. Yememiş içmemişler anneme laf yetiştirmişler. Taa İstanbul'dan İngiltereye! Ah Gece hepsi senin yüzünden. Ama bir şey de diyemiyorum ki. Beni bu kadar inciten adama kıyamıyorum. Buraya gelmesi bana bir şekilde mutlu hissettirmişti. Varlığını tekrar hissetmek için mesaj atacaktım.

Sokaktaki teyzeler anneme yetiştirmiş hemen. Senin yüzünden bir de azar işittim.

Merakla cevabını bekledim.
Az sonra duyduğum ses ile kalbim yerinden çıkacak gibi oldum.