79. BÖLÜM

84K 2K 464
                                    

KEYİFLİ OKUMALAR. VOTE VE YORUMLARINIZI ESGEÇMEYİNİZ.

--

Bir insanın birine tamamen bağlanması neyle mümkün olur? Ya körkütük aşıktır ya da karşısındaki kişi onu zorla kendine bağlar. Kocama aşıktım. Ona bağlıydım da. Ama bu dövme... tam olarak kalbimde bir şeylerin hareketlenmesine neden oluyordu. O kadar anlamlıydı ki... Bunu nasıl düşünmüştü hiç bilmiyorum. Resmen bacağımdan prangalamıştı beni kendine. Aynaya baktıkça içimde bir şeylerin hareketlendiğini hissediyordum.

"Ödemeyi hallederiz."

Gece ve Demir kendi aralarında konuşurken gözümü alamıyordum dövmemden. Gerçekten çok anlamlıydı. Ben ne kadar düşüncem aklıma gelmezdi bu fikir.

"Şş... hadi."

Gece koluma dokunup beni düşüncelerimden arındırdı. Son kez bileğime bakıp topuklu ayakkabımı giydim. Çok az bir sızı vardı.

"Ellerine sağlık," deyip gülümsedim Demir'e.

"Yıllardır bu dövmeyi yapmayı bekliyordum," dediğinde kaşlarım çatılmıştı. O da ne demekti öyle?

"N-nasıl?"

"Ee.. saçmalıyor işte. Hadi Işık."

Çıkışa doğru yürürken Demir'in kıkırtısını işittim. Neler olduğunu bir ben bilmiyordum. Binadan çıkınca dönüp merakla sordum.

"Demir neyden bahsediyordu?"

Omuz silkti.

"Bilmem."

Arabayı doğru giderken bileğini kaldırıp dövmesine baktı.

"İyi oldu ha? Ne dersin?"

Gözlerine ışıl ışıl baktım.

"Şaka mı yapıyorsun? Bayıldım."

"İyi bakalım."

Uzaktan kumanda ile kapıyı açtı. Koltuğuma yerleşirken aklım hâlâ dövmemdeydi. Ve bir anda davet geldi aklıma. Bu kadar kısa sürede nasıl hazırlanacaktık?

"Saat altı oldu."

Boş boş baktı bana.

"Eee ne olmuş?" dedi rahat rahat.

"Bir saat içinde hazırlayabilecek miyiz?"

"Benim hazırlanmam 10 dakika." Sesi alaylıydı. "Seni bilemem."

"Ya tam bir gıcık olduğunu biliyorsun değil mi?"

"Şş... bir kelepçe de çenene vurmamı istemiyorsan sesini alçalt."

Gerçek bir uyuz.

--

Eve geldiğimizde koşarak odama çıkmıştım ve gördüğüm manzara hiç beklediğim gibi değildi. Odanın orta yerine bir sandalye konmuş, etrafının kuaförden farkı yoktu. Tamıtamına beş kişi bekliyordu beni.

"Işık hanım elbisenizi giydiğinizde başlayabiliriz."

Başımı sallayıp giyinme odama ilerledim. Askından kıyafetimi aldım. Bir kez daha hayran kalmıştım elbiseme. Üzerimdekileri çıkarırken giyinmeme yardım etmesi için içerden birine seslendim. Az sonra içeri bir kız girdi ve elbisemi giymeme yardımcı oldu. Bana hayran olmuş gözlerle baktı.

"Şimdiden muhteşem gözüküyorsunuz," diye bir iltifatta bulundu. Gülümseyerek karşıladım. Eteklerimi toplayıp odaya girdim. Bana gösterilen sandalyeye oturdum ve olacakları bekledim. Saçları civciv sarısı olan adam üzerime bir örtü örttü ve üzerime bir şey dökülmesini engelledi.

GECENİN IŞIĞIDonde viven las historias. Descúbrelo ahora