GECENİN IŞIĞI

Sırma-Sarp

Keyifli okumalar.

••

Kalbi kırdıktan sonra gelen özür, doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir. İhtiyaç kalmaz.
-Pablo Neruda

••

Geçen bir yıl zamanı bazı kesitler şeklinde aralarda yazacağım. Şimdiki zamandan başlıyorum.

••

Hayatımda o kadar çok şey değişmişti ki... Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Değişmeyen bir şey varsa o da Sarp'tı. Yalnızca artık bana eskisi kadar pislik davranmıyordu. Halden anlıyordu. Geçen bir yıl süreç içerisinde resmen beni büyütmüştü. Her şeyi ondan öğrenmiştim. Abartısız söylüyorum her şeyi... Yemek yapmayı, spor yapmayı... hatta giyinmeyi bile. O bana daha çok bir abi gibi yardımcı oluyordu. Hiç bir zaman bana karşı aşk gibi duygular beslemeyecek olduğunu elbette biliyordum. Dile getirmese de hissettiriyordu. Onun için her şeyden çok bir kardeş gibiydim. Tek fark onun ile birlikte oluşumdu. Bunu neden yapıyordum? Neden karşı çıkmıyordum? Bilmiyorum. Çoğu zaman hiçbir şey bilmiyordum. Işık ablanın desteğini her zaman üzerimde hissediyordum. Dün de beni Sarp'ın yanından almıştı. Zaten bir yıl boyunca birbirimize dert ortağı olmuştuk adeta. Sarp'a karşı ne hissediyorsam anlatmıştım ona. İlk başta yadırgasa da artık alışmıştı.
  Bu Gece abi ile gelinlik bakmaya gitmişlerdi. Beni çağırsa da ben evde kalıp Nermin teyzeye yardım etmek istediğimi söylemiştim. Elif ile iyi anlaşıyorduk. Zaten anlaşamadığım kişi sayısı bir elimin parmağını geçmezdi. Yalnızca bardaki Sarp'a askıntılık yapan kızlara uyuz oluyordum. Onun dışında herkese karşı gayet kibar ve yumuşaktım. Yarın olacak kına gecesi için evi dip bucak temizliyorduk. Saat altıda başlayıp dokuzda bitecekti ve dokuzdan sonra da Işık ablanın planını gerçekleştirecektik. Belki Gece abi sinirlenecekti ama Işık ablayı da kıramazdım. Plana dahil olmam Sarp'ı da sinirlendirebilirdi ama bunun pek de umrumda olduğu söylenemezdi. Bana karşı gösterdiği iyi yüzü beni şımartıyordu. Bazen gerçekten haddinden fazla iyi oluyordu.

"Sırma?"

"Efendim Nermin teyze?"

"Daldın gittin," dediğinde başımı iki yana sallayıp işime döndüm.

"Evet dalmışım öyle." Salondaki her yerin tozunu alıp nihayet oturabilmiştim. Cidden yorucuydu. Nermin teyze ve Elif'in halası mutfak ile ilgilenirken Sinem ben ve Elif evi köşe bucak temizlemiştik. Şimdi ise dinlenmeye ihtiyacım vardı. Işık abla henüz gelmemişti. Merak ediyordum. Acaba nasıl bir gelinlik alacaktı? Telefonumun melodisini duyunca homurdanıp yayıldığım yerden kalkıp telefonumu aldım. Sarp... Beni özlemiş miydi? Neden arıyordu? Ekranı kaydırıp aramayı cevapladım.

"Efendim?"

"Hazırlan seni almaya geliyorum."

"A-anlamadım?" Kekelemesem olmazdı sanki!

"Kına ve düğün için giyecek bir şeyler bakalım sana," dediğinde bunu düşünmesi bile beni mutlu etmişti.

"Peki sen nasıl istersen."

"10 dakikaya oradayım güzelim," deyip kapattı. Güzelim... Terliydim ve duş almam gerekiyordu. 10 dakikam vardı. Çabucak banyoya çıktım ve kısacık bir duş aldım. Işık ablanın odasına girip kendime onun kıyafetlerinden bir elbise çıkardım. Bedenimiz hemen hemen aynıydı. Sadece biraz bol gibiydi. Tamamen hazır olduğumda korna sesini duymuştum. Sanırım gelmişti. Aşağı indiğimde Nermin teyze bana alttan alttan bakıyordu. Gözlerimi kaçırıp konuştum.

"Nermin teyze ben dışarı çıkabilir miyim?"

"Çık tabi kızım," deyip gülümsedi. Ayakkabılıktan sandaletlerimi çıkarıp giydim ve evden çıktım. Arabanın kapıda olduğunu gördüm. Dediği gibi tam zamanında gelmişti. Üç basamaklı merdiveni zıplayarak indim. Evet hâlâ çocuğum ben. 18'ime girmeme on beş gün var. Arabanın ön kapısını açıp bindim. Dünden beri Sarp'ı görmüyor oluşum zihnime doluşunca özlemle yaklaşıp sarıldım ona. Aynı şekilde kollarını belime dolayıp çenesini başıma dayadı. Nihayet birbirimizden ayrıldığımızda gözgöze gelebilmiştik. Bana sevecen gözlerle bakıyordu. Ki bunu pek fazla yapmazdı. Bazı zamanlarda durduk yere sert bile bakardı.