GECENİN IŞIĞI

118. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR

••

Amor fati. (Yazgını sev)
-Friedrich Nietzsche

••

Gözlerimi Ayaz'ın ağlama sesi ile araladım. Ellerini göğsüme koymuş çığlık çığlığa ağlıyordu. Gecenin bir yarısıydı ki etraf karanlıktı. Gözlerimi ovuşturup yatakta doğrulursan baş ucu lambasını açtım. Gece, bu kadar sese rağmen hâlâ nasıl uyuyabiliyor aklım almıyor doğrusu.

"Şşş tamam oğlum."

Göğsümü kavradığı anda sertçe çekiştirdi. Damağı çok güçlüydü, minicik bebeğimin canımı bu kadar yakması çok şaşırtıcıydı. Sanki aylardır açmış gibi saldırıyordu göğsüme. Karnı doyduktan sonra bile sırf oyun olsun diye çekiştirip duruyordu göğüs ucumu.

Bu gece neyse ki emerken uykuya dalmıştı. Onu tekrar aramıza yatırdığımda uykum kaçmıştı bile. Artık uyuyabileceğimi sanmıyorum. Gün doğmasına da 2 saat vardı zaten. Kalksam ve bir şeyler ile oyalansam iyi olacaktı.

Kalktığım taraf boş kalınca Ayaz'ın güvenliği için yastıkları dizdim.

Ne yapsam diye düşünürken aklıma Geceyi uyandırmak geldi. Daha sonra vazgeçtim. Kendi uykum dağıldı diye onu uyandırarak bencillik yapamazdım. En iyisi tek başıma takılmaktı. Tek başıma ne yapacağımı da hiç bilmiyorum ki. Telefonumu alıp terasa çıkmaya karar verdim en sonunda. Biraz şarkı dinleyebilirdim. Komidinin üzerindeki telefonumu aldığımda şarjımın bitik olduğunu fark ettim. Görüyorsunuz işte. Şans seviyem. Gecenin yattığı tarafa dolanıp diğer komidinin üzerinden Gecenin telefonunu aldım.

Terasın sürgülü kapısını olabildiğince sessiz açmaya çalıştım ve başardım da sayılır. Aynı şekilde sessiz kapatmayı da kusursuz bir şekilde hallettim. Terası konforlu hale getirebilmek adına Gece buraya da mobilya aldırmıştı. Geniş sandalyeye oturup sırtımı yasladım. Hava o kadar güzeldi ki. Sıcak sıcak rüzgar esiyordu ama kesinlikle rahatsız etmiyordu. Gecenin sessizliğinde sadece ıslık gibi bir ses duyuluyordu. Uzun ve kesintisiz. Telefonu parmak izimle açıp Gece'nin kullandığı müzik kanalına girdim. Son dinlenenleri açtım. Gece en son ne dinlemişti acaba. İlk sıradaki şarkıya merakla tıkladım.

Huysuzum güzel kardeşim,

Çekilmezim göründüğüm gibi değilim.

Türlü türlü huylarım var,

Türlü türlü, ben kendimi bilirim.

Yaktı bizi bu seyri sefer,

Affet ne olursun bu sefer.

Çok üzgünüm...

O dediğin şey tutar beni,

Hem de tahmininden de ileri,

İnan ölürüm.

Kırdığım o kalpleri bir düşün,

Açtığım yaraları hiç sorma,

Sen ister vazgeç istersen zorla,

Yine de dönmem sözümden aşk tutar beni.

Ama bu seni sevmeme,

Ama bu beni sevmene,

Ama bu seni düşünmeme engel değil.

Ama bu seni sevmeme,

Ama seni görmeme,

Ama bu seni düşünmeme engel değil...

Şarkı sona erdiğinde sözlerinin ne kadar anlamlı olduğunu düşünüyordum. Gece böyle şarkılar dinlemezdi ki. Bu tamamen bir melankoli şarkısıydı. Ayrıca şarkıyı seslendiren adamın ses rengi de çok hüzünlüydü ve gerçekten etkileyiciydi. Beni bu denli etkileyen melodi Geceyi de etkilemiş olacak ki bu şarkı hâlâ listesindeydi. Ben Gecenin şarkı dinliyor oluşuna bile ihtimal vermezken bu şarkıyı dinlemiş olması daha da şaşırtıcıydı.