GECENİN IŞIĞI

30. BÖLÜM

Keyifli okumalar. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

••

İnsan coşkunluk anlarında olabildiğince bencildir. O dakikada kendisinden daha ilginç daha çekici bir konu olabileceğini düşünmez dünyada.
-Tolstoy

••

Annem hep sünnet olmayan erkeğe adam denmez derdi. Abim sünneti geç olmuştu. Annem her gün aynı şeyi tekrarlıyordu. Beynime kazınmış. Şu an da bunu düşünüyordum. Gece sünnet olmamıştı. O nasıl olur da?Düşünmek istemedikçe aklıma geliyor. Bir türlü çıkaramıyorum zihnimden. 

   Yatakta hafif kıpırdanınca gözlerimi yumdum. Yanağımda parmaklarını hissettim. Hafif hafif geziniyordu. Parmakları dudaklarımın üzerinde durunca kalbim tekledi. "Uyumadığını biliyorum." Gözlerimi açtım. Koyu kahve gözleri gözlerimdeydi. Bir şey söyleyemedim. Aklım hâlâ dün gece öğrendiğim gerçekteydi. Bana neden bu kadar geç söylemişti ki?

"Işık artık şunu düşünmeyi kes!" Nasıl anlamıştı onu düşündüğümü. Tabii ya onun gizli bir yeteneği vardı. Buna emindim artık. Çünkü bunun başka bir açıklaması olamazdı.

"Gece... benim aklımdan çıkmıyor. Hâlâ inanmak istemiyorum," diye doğruları söyledim.

"Işık bu kadar büyütme," deyip beni koltuğunun altına aldı.

"Gece..."

"Yine ne var, söyle!"

"Biz şimdi... şey... hane... sünnetsiz... offf anla işte," derken çoktan kızarmıştım. Gecenin eşsiz kahkahası kulaklarımın pasını silerken gözlerim bayram etsin diye onu izledim. Gülmek bir insana ancak bu kadar yakışabilirdi.

"Sen... benimle sevişmek mi istiyorsun?" dedi imayla.

"Evet... yani hayır, şey işte," diye geveledim.

"Anladım ben seni," deyip sırıttı.

"Ya offf!" diye bağırıp kolunun altından kurtulmak istedim. Ama izin vermedi.

"Otur şöyle konuşalım," deyip beni yatağa bastırdı.

"Ne konuşacağız?"

"Sevişmek..." deyip pis pis sırıttı.

"Asla öyle bir şeyi aklından bile geçirme. Bir ihtimal vardı o da yok oldu. Ben sünnetsiz bir erkek ile asla..." deyip sustum.
Yüzünü bana yaklaştırıp fısıldadı.

"Asla, asla deme." Ve yataktan kalkıp banyoya girdi. Offf! Lanet olsun. Ben bu adamla ne yapacaktım?

••

Evde bir karmaşa, curcuna... Fredy ile Gece
Fenerbahçe-Beşiktaş maçı için hazırlık yapıyorlar. Sanki onlar oynayacak.

"Kusen, sen bisim çeresleri getir," diye emir veren Fredy'nin icabına Gecenin bakmasını umdum ama o oralı bile olmadı. Şu an maçın kadrosu ile ilgileniyordu.

"Hay sikeyim! Yine Volkan'ı almamış kaleye yavşak," deyip koltuğun başlığına elini vurdu.

"Gece hiç şansınıs yok. Gömeceğis sise." Gece ani bir hareket ile Fredy'nin ensesine geçirdi.

"Sana bir gömerim feleğin şaşar!" Onların bu kavgalarını izlemek komik olsa da benim ders çalışmam gerekiyordu.

"Gece, Fredy, ders çalışmam lazım ve sizin kavgalarınızı dinleyemem. Biraz sessiz olun," deyip merdivenleri tırmanmaya başladım. Çalışma odama girip romanımı çıkardım. Yapmam gereken şey şuydu. Bu romanı baştan sona okuyup kendi kurgum ile değiştirmek... Aman Allahım bunları nasıl yapacaktım? Önce romanı okumam şarttı. Kitabı açıp okumaya başladım.