GECENİN IŞIĞI

83. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR

--

Gözler bir şeyi ne kadar iyi anlatabilir? Tüm o duygular gözlerde nasıl bu kadar yoğun gözükebilir? Belki de şu ana kadar ilk kez onu gözleri yaşlı görmüştüm. Hâlâ daha gözlerime bakıp şükürler eder gibi gözlerini açıp kapatıyordu. Sonunda gözlerimizi ayıran şey Melek annenin sesi oldu.

"Ah... kuzum. Hayırlı olsun."

Herkes tebriklerini bize verirken biz kilitlenmiş gibi birbirimizi izliyorduk.

"Seni seviyorum. Çok seviyorum." Dudaklarını alnıma bastırıp fısıldadı. Ellerini göbeğimde birleştirdi.

"Ayaz burada," dedi bir anda. Ayaz mı demişti o? Henüz cinsiyeti bile belli değildi.

"Eloa da olabilir."

Bu ismi kabul etmeme şaşırmış gibi baktı gözlerime.

Karnımı okşadı.

"Ayaz var bunun içinde." Sesi netti. Sanki biri ona bunu haber vermişti ve bu yüzden bu kadar net konuşuyordu.

"Bizim parçamız."

Alnını benimkine yasladı.

"Bu bizim ışığımız olacak. Dönüm noktamız..."

--

"O kadar sevindim ki yenge... evimize bir ışık doğacak gerçekten."

Hazal tekrar tekrar bana sarılıp mutluluğunu paylaşıyordu benimle.

"Ben de çok mutluyum."

Herkes salonda oturmuş Fatma teyzenin hazırlamış olduğu tatlıları yiyordu. Babam belli etmiyordu ama çok duygulanmıştı. Öyle ki gözgöze geldiğimiz zaman gözleri yaşarıyordu ve hemen göz temasını kesiyordu. Annem zaten ilk öğrendiğimde yanımda olduğu için en şaşkın olmayan oydu ama ortama ayak uydurmuş ve o da herkes gibi heyecanlanmıştı hamile olduğumu duyunca. Sırma ise bana duygulu gözlerle baktı. Gerçekten sevinmiş olduğunu anlamam zor olmamıştı. Bir ara Sarp'a uzun uzun baktı ve bir şeyler düşündü. Gözlerindeki ifadede hafif bir özenme görmüştüm. Elbette kötü anlamda değildi. Sadece... Sarp'a olan bakışlarından anladığım kadarıyla o da bir bebek istiyordu. Ama o daha küçücüktü. Zaten Sarpın da böyle bir şey isteyeceğine ihtimal vermiyordum.

Kısa sürede silip süpürdüğüm tabağımı mutfağa bırakmak için ayaklandım. Mutfak savaş alanına dönmüştü. Zavallı Fatma teyzenin burayı toparlayana kalan canı çıkacaktı.

Tam arkamı dönmüştüm ki belimde hissettiğim kol ile yerimde zıpladım. Gece!

"Korkuttun beni!"

Gülümsedi. Bu gün her zamankinden fazla gülümsüyordu.

"Beni ne kadar mutlu ettiğini bilemezsin," deyip alnımdan öptü bir kez daha. Elinden tutup içeri çekiştirdim onu. Sırma ve Sarp Yanyana oturmuş bir şeyi tartışır gibiydi. Dünürler ise yine her zamanki gibi konuşacak bir şey bulmuşlardı. Biz de koltuğa oturup sohbete dahil olduk.

--

Tüm herkes gittiğinde nihayet başbaşa kalabilmiştik. Salona elimi sürmemiştim. Daha doğrusu Gece toplamama izin vermemişti. Üzerimi değiştirip banyoya girdim. Çıktığımda Gece yatakta uzanmış beni bekliyordu. Banyoya girmeden hazırladığım giysilerime uzandım. Üzerimdeki havluyla vücudumu kurulayıp yatağın üzerine bıraktım havluyu. İç çamaşırıma uzanmış giyecekken Gece'nin dikkatle beni izlediği fark ettim. Gülümseyip kafamı salladım.