GECENİN IŞIĞI

80. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR KIZÇELER.

--

HATIRLATMA!!.
Yalçın'ın gözü bacak dekoltemden dolayı açılan ayak bileğimdeydi. Dehşete kapılmış gibi bakakaldı dövmeme. Gece ise onun olduğu tarafa bakmasa da sırıtıyordu. Bense her şeyden habersiz yürüyordum. Ta ki arkamızdan bir ses yükselip;

"Gece," diye seslenene kadar.

--

Arkamızdan yükselen kalın erkek sesi ile Gece donakaldı. Adımları kesildi dolayısıyla ben de durdum. Başımı çevirip yüzüne baktığımda gözlerini kapatıp derin bir nefes aldığını fark ettim.

"Kal burada," deyip arkasına döndü ve masaya doğru ilerledi. Beni neden ortalık yerde bırakmıştı ki? Amcası olduğunu tahmin ettiğim adama elini uzattı. Mesafeliydi. Adamda zehir saçan bir gülümseme vardı. Kanımı dondurmuştu. Yalçın'a elini uzatmadı bile. Yengesine sadece bakıp başını salladı. Benim yaşlarımdaki kız Gece'ye uzaktan uzağa öylece bakakalmıştı. Bir anda tüm hepsinin gözü bana döndü. Gece bunu fark edince gerildi. Tüm hepsi beni izlerken ben de gerilmiştim. Orta yaşlardaki kadın seslendi.

"Kızım gelsene buraya."

Gece'ye baktım. Tam ileri atılacaktım ki bileğimdeki dövme bir ateş gibi yaktı bileğimi ve adım atamadım. Acı ile yüzümü buruşturdum. Ve gitmekten vazgeçtim. Az sonra yanıma geldi ve beni bıraktığı yerden yürüttü.

"Neden gelmemi istemedin?" Soruma cevap vermeyip başka bir masaya yönlendirdi bizi. Israrla yüzüme bakmıyordu. Yalçın'ı görünce Gece'ye bir şeyler oluyordu. Gittiğimiz masadaki çifte de selam verdi. Uzunca bir muhabbet edip tekrar koluma girdi ve masamıza doğru ilerledi. Gittiğimiz hiçbir masada sesimi bile çıkarmamıştım. Sanki konuşmam yasakmış gibi. Tüm salonun gözünün önünde masamıza ilerlerken dekoltemin yürürken açılan bacağına baktı Gece. Sinirli bir nefes verdi. Bir şey söylemedi. Masaya geldiğimizde salondaki müzik değişti. Daha çok bir tango müziğine benziyordu. Melek anne ve Duman Karayel müziği duyunca birbirlerine aşkla baktılar. Duman Karayel'in nadir olan gülümsemesi belirdi dudaklarında. Bu adam karısı söz konusu olunca yumuşuyordu. Duman Karayel elini uzattı ve Melek anneyi dansa davet etti. İkisi piste doğru yürürken ben boş boş kocama bakıyordum. Masanın başına gelip ikizlerin yanına geçtim. İkisi de abisine ters ters bakıyordu.

"Şimdi hanginizi kaldırsam bilemedim," diye ikizlere takıldı Sinan.

"Ben seni dünyadan kaldırmadan çeneni kapatsan iyi olacak."

Yok artık! Onların kuzen olduğunu unutuyordu galiba. Ne kadar aksi bir abiydi öyle?

"Duman amcaya mı sorsam bir de?" Sinan Gece'yi kışkırttığının farkında bile değildi. Gece dişlerini sıkıp bakışlarını salonda gezdirmeye başladı.

Hazan yanıma yaklaşıp fısıldadı.

"Ne oldu buna yine?"

Omuzlarımı silkip ah bir bilsem bakışımı attım.

Garson masaya yaklaştı ve Gece bir kadeh içki aldı. Anlamadığım bir şekilde gergindi. Bana bakmadan içkisini yudumlamaya başladı. Ayakta dikilmekten nefret ediyordum. Neden bu davetlerde sandalye yoktu? Gözüm salonun ortasında dans eden çifte kaydı. Duman Karayel ve Melek anneye... Ne kadar muntazam bir çiftlerdi. Biz böyle dikilip dururken onlar dans ediyordu. Gece beni dansa kaldırmayacaktı galiba. Sinan'a dönüp gülümsedim.