GECENİN IŞIĞI

8 MİLYONNN!

Kelimeleri nasıl seçeceğim bilmiyorum. Bu öyle bir mutluluk ki... Ben gerçekten bu kadarını asla ve asla beklemiyordum. Çok samimi duygularla konuşacağım size. Bu hikayeye başladığımda amacım sadece eğlenmekti. Kitabımın okunması için kimsenin profiline girip 'lütfen kitabımı okuyun, votelerseniz sevinirim' tarzı şeyler yazmadım. Çünkü amacım asla tanınmak değildi. Kendi kafamda okuyucularım olsun onlarla eğlenerek varolayım bu platformda istedim. Ve kısa zamanda da istediğim oldu. 10 kişilik bir tayfam vardı. Belki hâlâ buradalardır. İşte onlar benim hikayelerimin demirbaşları. Onlar sayesinde devam etti bu macera. Bu gün onlara minnettarım. Yeri geldi çok ağır mesajlar aldım. Yazmayı bırakacak duruma geldim. O kadar hakaret ve küfür içerikli mesajlar aldım ki saatlerce ağladığımı benden başka kimse bilmedi. Ama içimde hep yanımda olan okuyucularımın ateşi yanıyordu. Onlar için devam ettim. Bu yolculukta başımdan çok fazla şey geçti. Kolum kırıldı haftalarca yazamadım. Okuyucularıma karşı çok mağdur oldum telafi etmeye çalıştım. Yeri geldi günde 3 bölüm attım. Size sorular sordum sizin isteklerinizi göz önünde bulundurdum. Benim için hep önemliydiniz. Size çok önem veriyorum. Bazen o kadar moralim bozuk oluyor ki yazasım gelmiyor ama açıp o güzel yorumlarınızı okuyorum ve içim yazma aşkı ile doluyor. Oturuyorum ve parmaklarım uyuşana kadar yazıyorum. Karakterlerimle iç içe geçmiş gibiydim. Bazı sahneleri yazarken kendimi Işık'ın yerine koyuyorum. Ağlıyorum gülüyorum üzülüyorum. Geceyi yazarken kalbimi buz tutuyorum. Gaddar oluyorum acımasız kinli. Ben onlar oluyorum. İlk bölümleri okuduğumda ne kadar amatör ve tecrübesiz olduğumu fark ediyorum. Kitabımı en az 4 kere baştan sonra bitirdim. Sürekli okuyorum, sürekli düzeltiyorum. Yaratıcı olmaya çalışıyorum kendimi tekrarlamaya çalışıyorum. Ama o kadar uzun bir yol ki ara sıra tekrara düştüğümü fark ediyorum. Ayrılık sahnesi yazmak benim için çok güç oluyor ve en zorlandığım sahneler genelde bunlar oluyor. Genelde ağlamadan bitiremiyorum. Tutkulu sevişme sahnelerini yazarken heyecanlanıyorum. Aşk dolu sahneleri yazarken içim sıcacık oluyor. Onlara özeniyorum. Evet evet karakterlerime özeniyorum. Bazen ben de sizin gibi 'keşke onların yerinde olsam' diyorum. Bu hikayeye kendimi kaptırdığım oluyor. Hayatımın en önemli unsuru siz ve hikayemsiniz. Bu platformda tanınmak bir yere sahip olmak zordur ve ben artık bir yerim olduğunu düşünüyorum. Sizin bana bahşettiğiniz yerde... Her zaman söyledim şimdi de söylüyorum siz olmasınız ben olmazdım. Sizi beklettiğim zamanlarda kendimi berbat hissediyorum. Geçtiğimiz aylarda uzun süre bölüm atamadım. Bunun sebebi benim hayatımda çok büyük bir kayıp yaşamam yüzündendi. Bunu da ilk kez anlatacağım belki size. 3. sınıfa kadar yurtdışında yaşadım babamın işleri sebebiyle. Babam beni okula götürdüğü ilk gün hayatım bir kabus gibiydi. İnsanlar konuşuyor ve ben hiçbir şey anlamıyorum. Sırf mecburiyetten hiç bilmediğin bir dili öğreniyorsun. Çünkü mecbursun başka çaren yok. Kendini ifade etmen lazım. İşte o gün yanımda olan kişi, ilk arkadaşım, can yoldaşım Arwa... Birbirimizi asla anlamasak da yanımdaydı. Ben o gün bir arkadaş edindim ve onu hayatım boyunca en önemli yere koyacağıma söz verdim kendime. Ülkeme geri döneceğim zaman mutlu ama buruktum. Arwa asla kabul etmek istemedi. Onu ziyarete gideceğimi söylerken belki emin değildim ama tamamen üzgündüm. Ondan ve diğer arkadaşlarımdan ayrılmak çok zor oldu. Buraya gelince de alışmak ayrı bir dert oldu. Benden 2 yaş küçükler ile okumaya başladım. Bu da zorlu bir süreçti. Ama çabuk atlattım. Kendimi yabancı ve dışlanmış hissetmem dışında her şey çok çabuk gerçekleşti. Ve geçtiğimiz aylar ilk dostumun vefat ettiğini öğrendim. Hayatım sona ermiş gibi hissettim. Beni en çok üzen ise cenazesine katılamamak oldu. Bu benim hayatımdaki en zor dönemdi. Yoğun bir sınav döneminde olduğum için ailem göndermedi. Tabi o sınavlardan ne kadar verim aldığımı tahmin edersiniz. Arwa'yı son yolculuğuna uğurlayamamak beni fena halde sarstı. Uzun bir süre buraya giremedim ve sonra aslında bana buranın daha iyi geleceğini düşünerek hikayeme devam ettim. Şimdi daha iyiydim. Atlatmış gibi görünsem de onun boşluğunu fazlasıyla hissediyorum. Eminim siz de beni anlıyorsunuzdur. Yine lafı fazla uzattım. Ama söylemek istediklerimi özetlersem her zaman yanımda olduğunuz için teşekkür ederim. Beni desteklediğiniz için size minnettarım. Herkese fazlasıyla teşekkür ederim. Eğer bir gün kitabım ellerinizde somut bir hal alırsa bu benim en büyük mutluluğum olacak. O sayfaları çevirirken her şeyi daha fazla hissedeceksiniz ve bu beni çok sevindirecek. Bunun hayaliyle yaşıyorum. Nice milyonlar dileğiyle. Final olmadan 10 MİLYON olmayı diliyorum. İyi ki varsınız. Sizi seviyorum. Çokça seviyorum. İyi bakın kendinize CANLAR ❤️❤️❤️