GECENİN IŞIĞI

101. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR.

••

Güç insanı yoldan çıkartır; mutlak güç ise insanı tamamen sapıttırır.
-Lord Acton

••

Yaklaşık kırk beş dakikada Melek annelerdeydik. Boğaz'a nazır olan yalılarına ne zaman gelsek içim ferahlıyordu. O denizin sesini duymak kokusunu almak beni rahatlatıyordu.

"Burayı çok seviyorum."

Arabayı park edip taşlı bahçe yolunda yürümeye başlamıştık. Sağ tarafımızda tüm ihtişamıyla Boğaz köprüsü vardı.

"İstanbul'un sayılı lüks yalılarından. Bu evde büyüdüm."

Demek bu evde büyümüştü. Bu devasa evde. Gerçi bizim evimiz de devasaydı. Hemen hemen yarışabilirlerdi ama Boğaz'a bu kadar yakın değildi. Bizim evimizin de muhteşem bir Boğaz manzarası olduğunu da es geçmemeliydim. Burdan karşıya baktığımızda bizim evimizle bu yalı karşı karşıyaydı sanki. Ama aralarında koca bir deniz vardı.

   Ben etrafı incelerken kapının önüne gelmiştik bile. Gece zile dokundu ve siyah etekli beyaz gömlekti bir kız açtı kapıyı. Bu evde her yerde bu kızlardan vardı. Sayamadığım kadar fazla hizmetli çalışıyordu burada.

"Hoşgeldiniz Gece bey." Bana dönüp kibarca gülümsedi. "Siz de hoşgeldiniz gelin hanım."

Böyle karşılanmak hoşuma mı gitmişti bilmiyorum ama ben de gülümsemiştim. İçeri geçerken guruldayan karnıma lanet ettim. Umarım az sonra da garip sesler çıkarmazdı.

"Çok açım."

Gece gözlerime sırıtarak baktı.

"Belli oluyor."

İçeri girdiğimizde Karayel ailesi salondaydı ve arkadaki koca masaya yemek takımları dizilmişti.

"Ah, hoşgeldiniz çocuklar."

Melek anne oturduğu yerden kalkıp yanımıza geldi. Önce bana daha sonra Gece'ye sarıldı sıkıca. Duman Karayel de oturduğu yerden selamladı bizi.

"Göbüşün belli olmaya başlamış yenge," dedi Hazan sarılmamız bittikten sonra. Bunu ben de bu sabah fark etmiştim. Bu güne kadar hep bol kazaklar giydiğim için belli olmuyordu pek. Bu sabah dar kazak giymiştim ve çıkıntı kendini göstermişti.

"Bir insana ancak bu kadar yakışır hamilelik." Hazal eğilip göbeğimi öptü. Bu beni güldürmüştü. "Hala olacağım için çok mutluyum," diye de ekledi.
Onların Gece'nin evlatlık olduğundan haberleri yoktu tabii.

"Hâlâ cinsiyetini öğrenmediniz mi?" dedi Melek anne merakla. Tabii ya. Uzun zamandır bir araya gelmediğimiz için söyleyememiştik onlara.

"Öğrendik," deyip kaçamak bakışlar attım. Melek anne heyecanla yerinde dikleşirken Duman Karayel de heyecanlanmış gibiydi.

"Ah! Bir dakika. Öğrenmeye hazır mıyım bilmiyorum. Çok heyecanlandım."

Melek annenin heyecanı hem sesine hem de gözlerine yansımıştı.

"Bir oğlumuz olacak."

Tepkiler harikaydı. Ama ben en çok Duman Karayel'in tepkisine takılmıştım. Yüzünde muhteşem bir gurur peydah oldu.

"Bence bir davet vermeliyiz. Herkes bir oğlunuz olacağını öğrenmeli."

Fikir Hazal'dan çıkmıştı. Bana çok sıcak gelmese de Melek annenin dikkatini çekmiş gibiydi.