နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၂၀၄ (မင်းက ဆရာကြီးပဲ... )

နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၂၀၄ -

(မင်းက ဆရာကြီးပဲ... )

စစ်ဒေသငါး...

ညနေစောင်းတွင် တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်၌ ရှုချန်း စီးကရက်ဖွာရင်း အရှေ့မှ တောအုပ်ကို ငေးကြည့်နေ၏။ မကြာမီမှာပင် တောင်ကုန်းပေါ်သို့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာသည်။ ရှုချန်း နေဝင်ချိန်ကို ထိုင်ငေးနေသည်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သော်လည်း ရှုချန်း နံဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည့်အခါမှ မြေပြန့်တွင် လေ့ကျင့်နေသော စစ်သည်တစ်ဖွဲ့ကို သူမ တွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုအဖွဲ့မှာ ဟူပင်း နှင့်အဖွဲ့ ဖြစ်ပေသည်။ ရှုချန်းမှာ သူတို့နှင့်အတူ လေ့ကျင့်ခွင့် မရသောကြောင့် ဤနေရာတွင် ရှိနေခြင်း ဖြစ်၏။

လင်ချူရွယ်က ...

"တီဗွီရှိုး ပြီးပြီဆိုတော့ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတွေ မနက်ဖြန် မနက် ပြန်ကြတော့မယ်... လောလောဆယ်တော့ ကော်ဖီဆိုင်မှာ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်နေတယ်... မသွားဘူးလား..."

သို့သော် ရှုချန်းက ဟူပင်းနှင့်အဖွဲ့ လေ့ကျင့်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး ...

"ကောင်းပါပြီ... ငါနဲ့ ဒီပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ဆိုတာ မသက်ဆိုင်တော့ပါဘူး..."

လင်ချူရွယ်က ရှုချန်းလက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ညင်သာသော အသံဖြင့် ...

"ပြိုင်ပွဲကနေ ပြန်လာရင် ငါ့ကိုလာတွေ့တာ စောင့်နေမယ်... ဗြိတိန်ကို ငါပြန်သွားဖို့လည်း မလိုပါဘူး... နင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အတင်းအကြပ် ဖိအားပေးမနေနဲ့နော်... ငါတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကြိုးစားကြတာပေါ့..."

နေဝင်ရီတရော မှိန်ဖျော့ဖျော့ ဖြာကျနေသော နေ‌ရောင်ခြည်အောက်တွင် လှချင်တိုင်း လှနေသော လင်ချူရွယ်၏ မျက်နှာကို ရှုချန်း ငေးကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။

"ကောင်းပြီလေ... ပြိုင်ပွဲပြီးရင် မင်းကို လာတွေ့ပါ့မယ်..."

လင်ချူရွယ်လည်း ကျေနပ်စွာဖြင့် တောင်ကုန်းပေါ်မှ ဆင်းသွားတော့၏။

ရှုချန်း တစ်ယောက် နေဝင်ချိန်ကို ထိုင်ငေးနေမိ၏။ မကြာမီမှာပင် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်အလား ပြင်းထန်သော သူ၏ လေ့ကျင့်ခန်းများကို စတင် လေ့ကျင့်တော့သည်။