Geçip gidenler sokağının izbe pasajında,
Zaman dükkanına uğra!
Kaba mı kaba kumaşıyla
Belki renginin üzeri keşke çizgili
Altmış senelik bir palto seç bana.
Düğmeleri;
Ten yaması,
Toprak karası,
Boğan maviden olsun.
Elim nakış tutar dersen,
Bu defalarla işle kol yenlerine umutlarımı.
Ah birde,
Omuzları kaçak katlı olanlardan biri gibi
Vatkaları olduğundan büyük göstersin yaptıklarımı.
Aman dikkat et!
Düşlü havalarda uçmaya heves etmesin diye
Alacaklar vereceklere yenileninden olsun etek uçları.
Unutmadan,
İnsanı kesen dik başlı bir yakası olsun!
Öyle ki
Kör yürekli, dokunmaya pek de hevesli olanların
Kesip atıversin kirli bakışlarını.
Bulamazsan istediğimi,
Gerçekleşmeyen dileklerden bir demetle uğra bana
Alışkanlık çayından ikram ederim sana
Tutunamayanlardan eklersin içine bir iki damla.
Olur da acı gerçek yakarsa yudumlarda,
Endişe etme.
Yalnızlığa üşür,
Şiir süreriz dil yaralarımıza.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
