Bir sabah tiyatrosu
Güneşin kaybolduğu semalarda
Grinin, maviyi öpen kibrinden
Kederle dolu bir bulutun
Sessiz ağıtı değil miydi?
Yer yüzünü döven gözyaşları ...
Bundan sebep içli bir soğuk
Oturmuştu belki de
İnsanın tam da kursağına,
Isınmaya cürret edememesi ellerinin tam da
Bundandı...
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
