Takvimlerde eylül sonu,
Hava yağmurlu.
Parmak uçlarım üşüyor adam, kalbime giden aşk kesileli.
Soğuk bedenim.
İnadına ısınmıyor sol yanım.
Sen, sen oralarda sıcak mısın?
Ellerin ısınıyor mu mesela, bilinmeyen avuçlarda?
Omuzlarını kimin saçları süslüyor şimdi?
Sesine kim sarılıp, kahkahana yoldaş oluyor boynunun kuytularında?
Vazgeçtim...
Cevap verme asla!
Uzun zaman oldu adam, sen benden gideli.
Bendeki sen gömüleli...
Bugün solmuş çiçekleri temizledim içimden, kırık dökük anılarla birlikte.
Dedim ya, uzun zaman oldu.
Eylüller başa döndü, mevsimler desen; onlar çoktan çekip gitti.
Mutlu olsan gerek ki, dönmedin gittiğin yerlerden.
Elbet sende sevdin birilerini.
Peki, sevdi mi hiç biri?
Ben gibi.
Haklısın, ben gibi mi?
Sana yanarken, üşüdü mü belki dönersin diye biri?
Şiirler dizdi mi kaldırım taşlarına?
Rüyalarına gelirsin diye, erkenden girdi mi soğuk yatağının koynuna?
Uzun zaman oldu adam!
Takvimlerde eylül sonu, hava yağmurlu.
Beni sorarsan, şiir kokuyorum hala.
Biraz hüzün, çokça aşk sinmiş üstüme.
Peki sen?
Sen, kim kokar oldun oralarda?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
