Doğruluk hançerlerinizi savurun,
Kesin, parçalayın, kanatın...
Düşünmeyin!
Asla ama asla düşünmeyin.
Kendi doğrularınızın açtığı kesiklerin izlerine bakıp da alçalmış göğüslerinizi şişirin.
Gazi deyin ama siz suçlu olmayın,
Ölmüş deyin ama siz katil olmayın.
İsteklerinizi sokun sokuşturun kulaklarımdan.
Beynimin içindekileri sakın görmeyin. Benimsemeyin, sormayın, merak etmeyin.
"Kimsin sen?" demeyin.
Kim olduğumu her zaman siz belirleyen.
Çırpınan benliğime, parangalı bileklerime imrenin.
Mest olun!
Esaretinizin eseriyle ağız dolusu övünün.
Ama sakın kim yaptı demeyin.
Kendi bedeninin katili oydu deyip geçin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
