Kara Kalem

* Sana Kavuşasım Var Benim *

Öyle özledim ki seni...
Hani sokağın en kalabalık yerinde;
Elalem ne der demeden, koşup sarılasım var kokuna.
Hasretinin kemikleri kırılana kadar boynunda öylece kalasım.
Nefessiz geçen her saniye için sana kızasım var benim.
Etrafa saçılan küfürlere inat, saçlarını okşayasım.
Birde, kim var kim yok demeden kahvelerine dudaklarımı dokundurasım var benim.
Ayıp ne bilmeden kirpiklerini tek tek sayasım.
Gözlerine demir atıp seni kendime saklayasım.

Limanın sonunda hani tamda deniz fenerinin altında;
Üşüdüğümde saçlarımı öptüğün o bank vardı ya hani!
İşte tam da orda, mavi paltona başımı koyup sabahlayasım var benim.
Yıldızları sayarken gökyüzünde;
Sesini meze yapıp iki kadeh içesim var seninle.
Kadeh kadeh seni anlatasım var kendine.
Sarhoş olunca sevginle;
Sen, seviyorum der gibi bakarken yüzüme.
Kızaran yanaklarım gibi utana sıkıla saklayasım var şiirlerimi.
Çocuk gibi parmaklarımın arasından bakarken, yeniden aşık olasım var gamzelerine.

Öyle özledim ki seni...
Utandığımdan değil de kimseler görmesin diye.
Gecenin köründe sana kavuşasım var benim...