Kurak karakterlere kulaç attım bugün.
Boğulurum diye korktum sığ kalabalıklarında.
Zihinlerindeki hapis fikirlerin esaret bedeli,
Özgürlük kaç kulaç sahi?
Yüzmeyi bilmeyen bedenlerin uzuvları,
Kimsesizliğe bakan gözleri ve mühürlü dudakları.
Sessizlik!
Burası sessizliğin başkenti.
Gürültüye inat duyulmayan bütün fikirlerin ölüm yeri.
Toprak kulaçlanır mıydı sahi?
Zamanın kumları,
Bedenlerin kemikleri,
Fikirlerin hayaleti.
Zihinler yine pazar yeri!
Beş kuruş aşağıya bedelleri.
İnsanların cebinde gümüş sikkeleri
Ve paralarına inat boş hayalleri.
Sessizlik,
Sessizlik en iyisi.
Kulaçlara inat belki de özgürlüğün ta kendisi!
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
