Gözlerinde sevda niyetine boğuldum ya.
Şimdi de vurdum kirpik uçlarından kıyıya.
Tek tek sevdim her birini, adım adım yaklaşırken sona.
Tek bir kara telin ucundan sallandım,
Sevda ilmeği boynumda.
Düşerken ucundan birinin;
Parmak uçların değer dedim hatırama.
Değerken yanığına canını yakmadım ya?
Hafifçe süzüldüm elmacık kemiklerinden,
Bir zamanlar ellerimle okşadığım gibi tenini.
Sakallarının arasında öptüm o küçük gamzeni.
Dudaklarının önce çizgisinde dolandım.
Sanki unutabilirmişim gibi...
Giderken bile rahat durmadım bir öpücük çaldım;
Nefesinin vuran kıyısından hayata düşer gibi.
Gözlerinde boğuldum ya sevdaya!
Bugün kıyıya vurdum sonunda.
Sevdim yüzünün her santimini doya doya.
İki saniyelik bir iz bıraktım;
Gittim sonra...
Koca sevdanın denizinde yüzüp karaya gömüldüm sonunda.
CITEȘTI
Kara Kalem
Poezieİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
